10.01.2008 Το Βήμα - Γνώμες,
του Λεωνίδα Γρηγοράκου
Το «ξερίζωμα» του δημοσίου συστήματος υγείας μέσω νομοθετικών «μεταρρυθμίσεων» α λα καρτ και επιχειρηματικών deals έχει οδηγήσει στην απαξίωση του ΕΣΥ, στην καρκινοβασία των δημόσιων νοσοκομείων και στην αναπόφευκτη εξουθένωση και σταδιακή εξόντωση του ανθρώπινου δυναμικού τους. Κάθε μέρα που περνάει οι κυβερνητικοί τακτικισμοί για την υγεία βρίθουν παραδειγμάτων υπόθαλψης «ιδιωτικών νησίδων» στο δημόσιο σύστημα υγείας, χάριν εξυπηρέτησης ιδιωτικών κλινικών και φορέων που έχουν κερδίσει απίστευτα ποσά από το κάποτε «δημόσιο αγαθό» της υγείας. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας είτε με τροπολογίες, όπως την πρόσφατη για τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό (ΕΕΣ), είτε με ζημιογόνες διμερείς συμβάσεις μεταξύ υπουργείου Υγείας και άλλων ιδρυμάτων, εκδηλώνει με εμμονή τις προθέσεις της για πλήρη εμπορευματοποίηση της υγείας στην Ελλάδα.
Ολες οι ως τώρα κινήσεις των υπουργών Υγείας της Νέας Δημοκρατίας δείχνουν ότι δεν υπάρχει καμία πρόθεση ενίσχυσης και θωράκισης του ΕΣΥ. Αντίθετα, επιχειρείται το σιγοντάρισμα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και μάλιστα χωρίς καμία απολύτως δέσμευση που να διασφαλίζει ότι θα αυξηθεί η ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας. Ο πολίτης αντιμετωπίζεται ως πελάτης που όσο περισσότερα πληρώσει τόσο καλύτερες- υποτίθεται- υπηρεσίες υγείας θα έχει.
Την ίδια ώρα οι κοινωνικές ανισότητες στην υγεία της χώρας μας αυξάνονται δραματικά, με τους πλούσιους να έχουν σαφώς μεγαλύτερη πρόσβαση στις υπηρεσίες και στους επαγγελματίες υγείας σε σύγκριση με τους φτωχούς. Ράπισμα για τη μεθοδευμένη προσπάθεια απαξίωσης του κεφαλαίου της υγείας στη χώρα μας αποτέλεσε στο μεταξύ η Εκθεση «Πανόραμα Υγείας 2007» του ΟΟΣΑ, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα κατέλαβε μόνο αρνητικές πρωτιές. Συναγερμός χτύπησε αμέσως μετά το εξωφρενικό 57,2% για ιδιωτικές δαπάνες υγείας επί των συνολικών δαπανών, ποσοστό που μας φέρνει στην πρώτη θέση παγκοσμίως στον σχετικό πίνακα, ξεπερνώντας ακόμη και αυτές των ΗΠΑ, που μαζί με το Μεξικό κατέχουν τη δεύτερη θέση με 55%. Από την άλλη, η δημόσια κατά κεφαλήν δαπάνη- συμπεριλαμβανομένης και αυτής των ασφαλιστικών ταμείων- περιορίζεται μόλις σε 884 ευρώ, ποσό που κατατάσσει την Ελλάδα στην τελευταία θέση των χωρών του ΟΟΣΑ με 42,8% των δημοσίων επί των συνολικών δαπανών Υγείας.
Η ελληνική οικογένεια πληρώνει για υπηρεσίες υγείας κάθε μέλους της το υπερδιπλάσιο ποσό από τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ. Στην Ελλάδα βασικός χρηματοδότης του συστήματος υγείας είναι τα ασφαλιστικά ταμεία, αφού η κρατική συμμετοχή στις συνολικές δημόσιες δαπάνες υγείας υποχώρησε στο 28% το 2006, έναντι 40% το 1992, και η συμμετοχή των ασφαλιστικών ταμείων στις συνολικές δαπάνες έφτασε το 72% το 2006, από 59% το 1992. Αυτό καταδεικνύει τη συστηματική προσπάθεια που καταβάλλεται ώστε το δημόσιο σύστημα υγείας να υποστεί οικονομική ασφυξία και να καταρρεύσει ή να πωλήσει τις υπηρεσίες του σε τιμές ευκαιρίας.
«Κάνουμε ένα ακόμη βήμα για να μπει τέλος στις ουρές, στα φακελάκια, στην παραοικονομία και στη συμφόρηση στα νοσοκομεία που εφημερεύουν» διατράνωσε προ διμήνου στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης ο Πρωθυπουργός στη Βουλή στο τέλος του Σεπτεμβρίου. Σήμερα οι πολίτες ακόμη συνωστίζονται στις ουρές, βρίσκονται σε λίστες αναμονής για να χειρουργηθούν ή για να μπουν σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, βάζουν το κομπόδεμά τους και δανείζονται για να βρουν την υγειά τους, και τα περιβόητα ράντζα- στην εξαφάνιση των οποίων τόσο επένδυσε η κυβέρνηση- είναι ακόμη εκεί. Η απόλυτη παρακμή: να έχει ευτελιστεί ο πολύπαθος χώρος της υγείας σε έναν επικοινωνιακό αναγωγισμό, όπου το κόψιμο της κορδέλας, το σκούπισμα των προβλημάτων κάτω από το χαλάκι, οι παράνομες μετατάξεις και προσλήψεις και τα νομοθετημένα πλέον super deals με ιδιώτες δίνουν στο ΕΣΥ τη χαριστική βολή.
Ο κ. Λ. Γρηγοράκος είναι βουλευτής ΠαΣοΚ Λακωνίας και αναπληρωτής καθηγητής Μονάδας Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) του Πανεπιστημίου Αθηνών.
του Λεωνίδα Γρηγοράκου
Το «ξερίζωμα» του δημοσίου συστήματος υγείας μέσω νομοθετικών «μεταρρυθμίσεων» α λα καρτ και επιχειρηματικών deals έχει οδηγήσει στην απαξίωση του ΕΣΥ, στην καρκινοβασία των δημόσιων νοσοκομείων και στην αναπόφευκτη εξουθένωση και σταδιακή εξόντωση του ανθρώπινου δυναμικού τους. Κάθε μέρα που περνάει οι κυβερνητικοί τακτικισμοί για την υγεία βρίθουν παραδειγμάτων υπόθαλψης «ιδιωτικών νησίδων» στο δημόσιο σύστημα υγείας, χάριν εξυπηρέτησης ιδιωτικών κλινικών και φορέων που έχουν κερδίσει απίστευτα ποσά από το κάποτε «δημόσιο αγαθό» της υγείας. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας είτε με τροπολογίες, όπως την πρόσφατη για τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό (ΕΕΣ), είτε με ζημιογόνες διμερείς συμβάσεις μεταξύ υπουργείου Υγείας και άλλων ιδρυμάτων, εκδηλώνει με εμμονή τις προθέσεις της για πλήρη εμπορευματοποίηση της υγείας στην Ελλάδα.
Ολες οι ως τώρα κινήσεις των υπουργών Υγείας της Νέας Δημοκρατίας δείχνουν ότι δεν υπάρχει καμία πρόθεση ενίσχυσης και θωράκισης του ΕΣΥ. Αντίθετα, επιχειρείται το σιγοντάρισμα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και μάλιστα χωρίς καμία απολύτως δέσμευση που να διασφαλίζει ότι θα αυξηθεί η ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας. Ο πολίτης αντιμετωπίζεται ως πελάτης που όσο περισσότερα πληρώσει τόσο καλύτερες- υποτίθεται- υπηρεσίες υγείας θα έχει.
Την ίδια ώρα οι κοινωνικές ανισότητες στην υγεία της χώρας μας αυξάνονται δραματικά, με τους πλούσιους να έχουν σαφώς μεγαλύτερη πρόσβαση στις υπηρεσίες και στους επαγγελματίες υγείας σε σύγκριση με τους φτωχούς. Ράπισμα για τη μεθοδευμένη προσπάθεια απαξίωσης του κεφαλαίου της υγείας στη χώρα μας αποτέλεσε στο μεταξύ η Εκθεση «Πανόραμα Υγείας 2007» του ΟΟΣΑ, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα κατέλαβε μόνο αρνητικές πρωτιές. Συναγερμός χτύπησε αμέσως μετά το εξωφρενικό 57,2% για ιδιωτικές δαπάνες υγείας επί των συνολικών δαπανών, ποσοστό που μας φέρνει στην πρώτη θέση παγκοσμίως στον σχετικό πίνακα, ξεπερνώντας ακόμη και αυτές των ΗΠΑ, που μαζί με το Μεξικό κατέχουν τη δεύτερη θέση με 55%. Από την άλλη, η δημόσια κατά κεφαλήν δαπάνη- συμπεριλαμβανομένης και αυτής των ασφαλιστικών ταμείων- περιορίζεται μόλις σε 884 ευρώ, ποσό που κατατάσσει την Ελλάδα στην τελευταία θέση των χωρών του ΟΟΣΑ με 42,8% των δημοσίων επί των συνολικών δαπανών Υγείας.
Η ελληνική οικογένεια πληρώνει για υπηρεσίες υγείας κάθε μέλους της το υπερδιπλάσιο ποσό από τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ. Στην Ελλάδα βασικός χρηματοδότης του συστήματος υγείας είναι τα ασφαλιστικά ταμεία, αφού η κρατική συμμετοχή στις συνολικές δημόσιες δαπάνες υγείας υποχώρησε στο 28% το 2006, έναντι 40% το 1992, και η συμμετοχή των ασφαλιστικών ταμείων στις συνολικές δαπάνες έφτασε το 72% το 2006, από 59% το 1992. Αυτό καταδεικνύει τη συστηματική προσπάθεια που καταβάλλεται ώστε το δημόσιο σύστημα υγείας να υποστεί οικονομική ασφυξία και να καταρρεύσει ή να πωλήσει τις υπηρεσίες του σε τιμές ευκαιρίας.
«Κάνουμε ένα ακόμη βήμα για να μπει τέλος στις ουρές, στα φακελάκια, στην παραοικονομία και στη συμφόρηση στα νοσοκομεία που εφημερεύουν» διατράνωσε προ διμήνου στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης ο Πρωθυπουργός στη Βουλή στο τέλος του Σεπτεμβρίου. Σήμερα οι πολίτες ακόμη συνωστίζονται στις ουρές, βρίσκονται σε λίστες αναμονής για να χειρουργηθούν ή για να μπουν σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, βάζουν το κομπόδεμά τους και δανείζονται για να βρουν την υγειά τους, και τα περιβόητα ράντζα- στην εξαφάνιση των οποίων τόσο επένδυσε η κυβέρνηση- είναι ακόμη εκεί. Η απόλυτη παρακμή: να έχει ευτελιστεί ο πολύπαθος χώρος της υγείας σε έναν επικοινωνιακό αναγωγισμό, όπου το κόψιμο της κορδέλας, το σκούπισμα των προβλημάτων κάτω από το χαλάκι, οι παράνομες μετατάξεις και προσλήψεις και τα νομοθετημένα πλέον super deals με ιδιώτες δίνουν στο ΕΣΥ τη χαριστική βολή.
Ο κ. Λ. Γρηγοράκος είναι βουλευτής ΠαΣοΚ Λακωνίας και αναπληρωτής καθηγητής Μονάδας Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) του Πανεπιστημίου Αθηνών.
