Του Λεωνίδα Γρηγοράκου
Το μνημόνιο είναι παράγωγο της λέξης μνήμη. Μνήμη που η Ελληνική κοινωνία οφείλει να έχει.
Η προηγούμενη κυβέρνηση πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα το 2013 και το 2014
που ήταν 0,8% και 1,8% του Α.Ε.Π, αντίστοιχα. Ενώ ο προϋπολογισμός του
2015 ήταν ισοσκελισμένος, λόγω των προεκλογικών δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ,
του κλίματος αβεβαιότητας και της κατάρρευσης των εσόδων, πλέον είναι
ανεφάρμοστος.
Για τον Ιανουάριο ο προϋπολογισμός προέβλεπε για το 2015 πρωτογενές
πλεόνασμα 1,36 δις, η ΤτΕ ανακοίνωσε τελικά έλλειμμα 217 εκατομμύρια,
δηλαδή πάνω από 1 δις απόκλιση μόνο από τον πρώτο μήνα του 2015.
Ακόμη και οι πρωτοετείς φοιτητές οικονομικών γνωρίζουν ότι όταν μειώνει
κανείς τις προβλέψεις για τα έσοδα και κρατάει τις δαπάνες σταθερές,
καλείται να δανειστεί για να πληρώσει την διαφορά.
Η Ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να αποφύγει το 3ο Μνημόνιο, αν μπορούσε
να δανειστεί κεφάλαια από την διεθνή αγορά, μέσω της έκδοσης κρατικών
ομολόγων, όπως έκανε τον Μάρτιο του 2014 με επιτόκιο 4,75%. Σήμερα αυτό
δεν είναι εφικτό γιατί η αγορά δεν μας εμπιστεύεται, αφού τα κρατικά
πενταετή ομόλογα εκτινάχθηκαν από το 4,75% στο 15% και οι καταθέσεις
στις τράπεζες μειώθηκαν κατά τους τελευταίους 5 μήνες κατά 35 δις
εξαιτίας της πολιτικής αβεβαιότητας. Οι διεθνείς οργανισμοί αναθεωρούν
επί τα χείρω τις προβλέψεις τους για την Ελληνική οικονομία και για όλα
αυτά υπάρχει ευθύνη, και η ευθύνη βαρύνει το ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Το 2014 ήταν το πρώτο έτος ανάπτυξης, μετά από 6 χρόνια ύφεσης και αυτό
έγινε γιατί η Ελλάδα παρήγαγε περισσότερα από όσα ξόδευε. Ήταν το πρώτο
έτος μετά την κρίση κατά το οποίο μειώθηκε η ανεργία, ήταν το έτος που
πέτυχε 1,7 δις πλεόνασμα στο εξωτερικό εμπορικό ισοζύγιο από 35 δις
έλλειμμα το 2008. Το 2013 και το 2014 η προηγούμενη κυβέρνηση μείωσε τα
επιτόκια δανεισμού, κατά 60% και υπερδιπλασίασε τον χρόνο ζωής του
χρέους.
Η κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α διαπραγματεύεται με τους κανόνες που έχουν
επιτευχθεί από τις προηγούμενες συμφωνίες και με τα όπλα που η
προηγούμενη κυβέρνηση κληροδότησε στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Δυστυχώς όμως δεν έχει κατανοήσει ότι το χρέος θα καταστεί βιώσιμο μόνο εφόσον αυξηθεί το Α.Ε.Π.
Βασικός μοχλός ανάπτυξης είναι η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, η
βελτίωση της παραγωγικότητας και προσέλκυση ιδιωτικών κεφαλαίων. Για όλα
αυτά τα κεφαλαιώδη ζητήματα δεν ειπώθηκε ούτε λέξη στις προγραμματικές
δηλώσεις της κυβέρνησης.
Έτσι λοιπόν φαίνεται ότι υπάρχει δημοσιονομικό, χρηματοδοτικό και πολύ περισσότερο, πολιτικό κενό.
Το δημοσιονομικό κενό ο υπουργός Οικονομικών φοβάται να το προβλέψει, και φαίνεται ότι για το 2015 είναι πάνω από 7 δις ευρώ.
Το χρηματοδοτικό κενό για τα επόμενα δύο έτη υπολογίζεται ότι θα είναι
πάνω από 30 δις, όσο το πακέτο βοήθειας που θα πρέπει να ζητηθεί από
τους ¨θεσμούς¨.
Όμως το νέο μνημόνιο, ή όπως αλλιώς θα βαφτίσουν οι νέοι κουμπάροι και
συνέταιροι, θα προβλέπει αυστηρούς όρους τους οποίους η Ελληνική
κυβέρνηση οφείλει να τους σεβαστεί.
Τέλος, για το πολιτικό κενό, στο οποίο βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε λόγος.
Για την κάλυψη αυτού του κενού θα πρέπει να αναζητηθεί βοήθεια εκ τον
έσω. «Και ο νοών νοήτω.» Ο θεός να βάλει το χέρι του. Να γιατί θα πάμε
σε τρίτο μνημόνιο.
*Ο κ. Λεωνίδας Γρηγοράκος είναι πανεπιστημιακός, Βουλευτής του νομού Λακωνίας και Γραμματέας της Κ.Ο ΠΑ.ΣΟ.Κ
