Οι αντοχές του Τσίπρα
Τα
μηνύματα των πρόσφατων εκλογών είναι πολλαπλά και πολυσήμαντα. Οι
πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να τα αποκρυπτογραφήσουν, εξάγοντας ορθά
συμπεράσματα. Η πολιτική κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα
προσωπικά είναι ισχυρή και αναμφισβήτητη. Και όπως φάνηκε εξαιρετικά
ανθεκτική. Η μνημονιακή μετάλλαξη του πρωθυπουργού απεδείχθη αναίμακτη. Η
διάρρηξη των σχέσεών του με τους δραχμιστές έβαλε τέλος στις αμφισημίες
και αμφιθυμίες που τον χαρακτήριζαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη καταλάβει τον
αποκαλούμενο «κεντροαριστερό χώρο». Αποτελεί τη ριζοσπαστική ή αριστερή
-αν θέλετε- εκδοχή μιας ευρύτερης Κεντροαριστεράς. Ο Αλέξης Τσίπρας
συνιστά τη νέα πολιτική έκφραση αυτού του χώρου. Με το γεγονός αυτό
καλούμαστε να συμφιλιωθούμε.
Κύριο χαρακτηριστικό της ψήφου που
έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο βαθύς ταξικός της χαρακτήρας. Τα ποσοστά του στα
άλλοτε προπύργια του ΠΑΣΟΚ υπήρξαν πρωτοφανή. Χαρακτηριστικές ήταν οι
περιπτώσεις των λαϊκών συνοικιών του Λεκανοπεδίου, αλλά και άλλων
περιοχών, όπως για παράδειγμα το Ηράκλειο Κρήτης, όπου απέσπασε από 42%
έως 44% των ψήφων. Η λεηλασία του κοινωνικού χώρου που άλλοτε εξέφραζε
το ΠΑΣΟΚ είναι αδιαμφισβήτητη. Δημιουργεί νέα δεδομένα, αποδεικνύει ότι
οι αλλαγές που συντελέστηκαν στην κοινωνία, έπειτα από έξι χρόνια βαθιάς
κρίσης, ήταν τεκτονικές. Επομένως, η κάλπη της 20ής Σεπτεμβρίου δεν
επιβεβαίωσε μόνο τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ και την ηγεμονία του Αλέξη
Τσίπρα, αλλά και τις ανακατατάξεις που συντελέστηκαν στο φθαρμένο,
αποστεωμένο και παθογόνο κομματικό σύστημα.
Βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ και
προσωπικά ο πρωθυπουργός θα δοκιμαστούν στο πεδίο της κυβερνητικής
πολιτικής. Μπορεί το κυβερνών κόμμα, έπειτα από το ναυάγιο του Π.
Λαφαζάνη, να μην αντιμετωπίσει εσωτερικό πρόβλημα. Επίσης, με τη
συγκολλητική ουσία της εξουσίας, το πιθανότερο είναι να περάσουν όλοι οι
εφαρμοστικοί νόμοι. Ωστόσο, το τρίτο μνημόνιο κάθε άλλο παρά προμηνύει
έναν ευχάριστο πολιτικό περίπατο. Οι φορομπηχτικές πολιτικές θα πλήξουν
λαϊκά στρώματα, μισθωτούς και συνταξιούχους. Ομως, το χειρότερο όλων
-και το πιο δυσοίωνο- είναι πως το κυβερνητικό σχήμα συνιστά ένα
συνονθύλευμα ακατάλληλων δυνάμεων. Η αποδεδειγμένη ανικανότητα,
ανεπάρκεια, απειρία, σε συνδυασμό με τις ιδεοληπτικές εμμονές δεν μπορεί
παρά να συνιστούν συνταγή αποτυχίας. Πιστεύω πως οι δυσλειτουργίες που
θα εμφανίσει η κυβέρνηση στην πράξη, θα μπλοκάρουν τη λειτουργία της, θα
τη βραχυκυκλώσουν, θα την εκθέσουν.
Συνεπώς, το καίριο ερώτημα
είναι ένα: με ποιες δυνάμεις θα υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις μας έναντι των
εταίρων και δανειστών. Ποιες θα είναι οι αντοχές της κυβέρνησης;
Αλήθεια, οι υπουργοί της έχουν τη βούληση και το σθένος να προχωρήσουν
στις μεγάλες και απαραίτητες τομές που έχει ανάγκη η χώρα; Στα ερωτήματα
αυτά δεν υπάρχουν εκ προοιμίου απαντήσεις. «Η πράξη είναι το μοναδικό
κριτήριο της αλήθειας», έλεγε ο Μάο. Η συνέπεια και η αντοχή του Α.
Τσίπρα θα κριθούν από την αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα που θα
επιδείξει ως προς την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων. Οι δυνάμεις της
δημοκρατικής αντιπολίτευσης από την άλλη θα κριθούν από την ικανότητά
τους να θεμελιώσουν εναλλακτικές προτάσεις, με υπευθυνότητα και χωρίς
ακρότητες και λαϊκισμούς. Ασκώντας μια μεταρρυθμιστική αντιπολίτευση,
μπορούμε να αποδειχθούμε χρήσιμοι στον τόπο και στην κοινωνία.
