ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΛΕΩΝΙΔΑ ΓΡΗΓΟΡΑΚΟΥ,
ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΛΑΚΩΝΙΑΣ, ΣΤΟΝ ΣΚΑΙ, ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ Β. ΛΥΡΙΤΖΗ ΚΑΙ Δ.
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ «ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ».
Μπορείτε να παρακολουθήσετε την τοποθέτηση του Λ. Γρηγοράκου μετά το 44:11 λεπτό
Πέμπτη, 25 Φεβρουαρίου 2016
Λ. ΓΡΗΓΟΡΑΚΟΣ: Πρώτα
από όλα θα ήθελα να εκφράσω την άποψή μου για τα κρούσματα βίας που υπάρχουν
στην ελληνική επικράτεια, εναντίον των πολιτικών και των βουλευτών αλλά και
οποιαδήποτε μορφή βίας είναι καταδικαστέα. Το θεωρώ παρωχημένο. Μετά από πέντε
χρόνια ξέρει πια ο κόσμος τι γινόταν τότε και πώς γινόταν. Νομίζω, όμως, ότι
τώρα είναι μια άλλη εποχή και αυτά τα
κρούσματα βίας πρέπει επιτέλους να εκλείψουν, παντελώς από οποιαδήποτε
κοινωνική τάξη απέναντι σε όποια άλλη κοινωνική τάξη και απέναντι στους
πολιτικούς.
Δεύτερον.
Ναι, είναι θέμα η λίστα Μπόργιανς. Ναι. Έπρεπε να ελεγχθεί. Θα έπρεπε να έχουν
γίνει πιο ενδελεχείς έλεγχοι, κινήσεις για να δούμε τι περιέχει, διότι υπάρχουν
αρκετά κενά στην υπόθεση. Αλλά, όμως,
αυτή την στιγμή δεν είναι το θέμα μας. Το θέμα αυτή την στιγμή στην Ελλάδα
είναι υπαρξιακό. Ένα δράμα που ζουν οι πρόσφυγες από την Μέση Ανατολή και από
όλα αυτά τα κράτη προέλευσης, δεν μπορεί να μεταφερθεί και να γίνει δράμα μιας χώρας.
Και αυτό έχει ονοματεπώνυμο. Λέγεται κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-Τσίπρας-Καμμένος.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Γιατί
κύριε Γρηγοράκο;
Λ. ΓΡΗΓΟΡΑΚΟΣ: Ακούστε
και εγώ ήμουνα στο Υπουργείο Εσωτερικών. Υπήρχε η κρίση στην Συρία. Ήμουνα στη θέση της κυρίας Χριστοδουλοπούλου.
Στη θέση που είναι τώρα ο κύριος Μουζάλας. Ο οποίος είναι εξαιρετικός και το
παλεύει. Η προηγούμενη κυρία δεν το πάλευε. Είχε μία σύγχυση στο κεφάλι της και
τα πράγματα τα άφησε να προχωράνε μόνα τους.
Δυστυχώς, οι πολιτικοί θα έπρεπε να είχαμε προβλέψει ότι τα πράγματα θα
είχαν αυτή την έκβαση, που έχουν σήμερα. Και εμείς ξέραμε, τότε, ότι ήταν
δύσκολα τα πράγματα. Θυμάστε, ότι είχαν γίνει διάφορα επεισόδια με τον κύριο
Βαρβιτσιώτη και είχε καταγγελθεί το λιμενικό σώμα, είχαμε «Μπαλτάκους» και τα
λοιπά, αν θυμάστε. Αλλά υπήρχε μια σοβαρότητα. Σήμερα, δεν υπάρχει σοβαρότητα.
Προσέξτε πήγαμε προχθές στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πήραμε αυτή την απόφαση. Και την
ίδια στιγμή έχουμε και τις παρενέργειες των κινήσεων των γνωστών βαλκανικών
χωρών.
Πείτε
μου, τι κινήσεις έχει κάνει αυτή η κυβέρνηση, που έπρεπε να είναι κάθε μέρα στο
εξωτερικό, να μιλάει με Υπουργούς, να μιλάει με την Τουρκία, να μιλάει με τον
άνθρωπο που ορίστηκε αρχηγός των δυνάμεων του ΝΑΤΟ. Πείτε μου, αυτοί οι δύο
Υπουργοί, που έχουν αναλάβει αυτό το βάρος, Εξωτερικών και Άμυνας, πείτε μου τι
κάνανε το τελευταίο χρονικό διάστημα και αν υπάρχουν. Αν υπάρχει ο κύριος
Κοτζιάς. Πάντα ήταν πρόβλημα. Την Κωνσταντοπούλου την διώξανε. Υπάρχει ο
Κοτζιάς. Πού είναι αυτός ο άνθρωπος; Τι έχει κάνει για αυτό το μείζον θέμα της
χώρας; Το υπαρξιακό. Ο Υπουργός Άμυνας που βρίσκεται; Από την ημέρα που ο
Πρωθυπουργός πήρε, έστω, αυτή την πρόταση θα έπρεπε σίγουρα να είναι σε κάθε
πρωτεύουσα κράτους της Ευρώπης, να μπορέσει να φτιάξει ένα μέτωπο. Και να
μιλάει συνεχώς με την Τουρκία.
Το
προσφυγικό πρόβλημα είναι εθνικό πρόβλημα. Απειλεί την εθνική κυριαρχία. Τα
πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Αντί όλων αυτών των καταστάσεων βλέπουμε κυνήγι
φαντασμάτων διαπλοκής. Η διαπλοκή ήταν και είναι υπαρκτή. Αυτή την στιγμή δεν
με ενδιαφέρει, όμως, αυτό. Με ενδιαφέρει η Ελλάδα. Έχουμε, λοιπόν, μια παντελή
έλλειψη του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης από τα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Αφήνουμε κάποιες άλλες δυνάμεις να έχουν την κυριαρχία αυτών των αποφάσεων,
αυτή την κρίσιμη στιγμή, και εμείς καθόμαστε και κοιτάμε. Ήρθε στην Βουλή χθες
και αντί να πάμε σε μια συναίνεση είδατε τι έγινε. Εγώ είμαι αντίθετος σε όλο
αυτό. Θα μπορούσε με μια διαφορετική στάση, όπως είπατε και εσείς προηγουμένως,
να είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού, σήμερα. Ήρθε, λοιπόν, χθες στην Βουλή και
δεν ξέρω τί σκεφτόταν, μια ρήξη με τους πάντες και τα πάντα. Πάμε την επόμενη
βδομάδα για συμβούλιο πολιτικών αρχηγών; Με συγχωρείτε, αλλά με όλο αυτό το
κλίμα που δημιουργήθηκε χθες τι να το κάνω εγώ το συμβούλιο πολιτικών αρχηγών;
Ξέρετε, τι λέει ο ελληνικός λαός; «Πάνε εκεί να πιούνε καφέ». Μετά από όλα
αυτά;
Αφού,
κάθε μέρα βγαίνουν και «ξεκατινιάζονται» στις τηλεοράσεις και στην Βουλή.
Πιστεύω, λοιπόν, ότι τα προβλήματα που συζητάμε είναι υπαρκτά. Και η λίστα
Λαγκάρντ και η λίστα Μπόργιαν πρέπει να προχωρήσουν. Αλλά τι προέχει αυτή την
στιγμή; Αυτή την στιγμή προέχει η Ελλάδα. Πρέπει να κοιτάξουμε την Ελλάδα, που
έχει γίνει ένα ατέλειωτο hot
spot.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε
Γρηγοράκο, πάλι υπάρχει μια έντονη παλαιοκομματική ατμόσφαιρα. Ακόμη και για το
προσφυγικό έχετε αντιπαράθεση.
Λ. ΓΡΗΓΟΡΑΚΟΣ: Εγώ,
λοιπόν, βλέπω, ότι όλο οι «άλλοι φταίνε». Λένε για οικουμενική κυβέρνηση. Ποια
οικουμενική κυβέρνηση; Να έχουμε αυτούς τους κυρίους στην Βουλή και να το
«παίζουν» αντίσταση; Να μην ψηφίζουν τίποτα; Τα πράγματα είναι δύσκολα για την
Ελλάδα. Η Ελλάδα θέλει εκλογές. Καταλάβαμε, λοιπόν, τώρα τελευταία, ότι αυτοί
οι άνθρωποι ο,τιδήποτε και να κάνουνε είναι ιδεοληπτικοί. Δεν τους ενδιαφέρει
τίποτα. Τους ενδιαφέρει η «καρέκλα», να είναι εκεί «κολλημένοι» όσο αντέχουν.
Θα πάει προς τον γκρεμό η Ελλάδα, μόνο και μόνο για να είναι στην εξουσία, οι
ίδιοι.
Το
επόμενο, όμως, δίδυμο της κυβέρνησης ποιο είναι; Πριν ήταν άλλοι. Τώρα είναι οι
Παππάς-Σπίρτζης. Αυτό είναι το σύστημα που αυτή την στιγμή προσπαθεί πάσει
θυσία να ελέγξει και τα ΜΜΕ και τα νομοσχέδια και να ελέγξει το κράτος. Βλέπει
ότι δεν υπάρχουν χρήματα πουθενά και διορίζει συμβούλους, παρασυμβούλους,
διοικητικά συμβούλια. Το θέμα τους είναι πώς θα ελέγξουν το κράτος. Η Ελλάδα,
όμως, αυτή την στιγμή δε θέλει αυτό. Θέλει κάτι διαφορετικό. Θέλει να δει τι θα
κάνουμε μες την οικονομία, να μειώσουμε το κράτος, να δούμε τι θα κάνουμε με την
ανάπτυξη, να δούμε τι θα κάνουμε με την υγεία του Έλληνα πολίτη, που είναι στο
χειρότερο επίπεδο αυτή την στιγμή, η Παιδεία που δεν υπάρχει. Βγαίνουμε και
λέμε θα διορίσουμε 20.000 καθηγητές.
Εγώ δεν αποποιούμαι των ευθυνών μας. Κάναμε
λάθη. Φτάσαμε στην πηγή αλλά δεν ήπιαμε νερό. Δυο μήνες πριν, τότε, ρίξανε την
κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου με το θέμα του Προέδρου της Δημοκρατίας και ενώ τους
λέγαμε να προχωρήσουμε και να πάμε σε τρείς μήνες για εκλογές, εκείνοι
αρνούνταν. Ακριβώς το ίδιο λάθος που κάναμε εμείς το 2009 και ρίξαμε τον
Καραμανλή, το ίδιο λάθος έκανε ο Σαμαράς, όταν έριξε τον Γ. Παπανδρέου στο
2012, το ίδιο λάθος έκανε και ο Τσίπρας.
Έχουμε, τώρα, και τους αρχηγούς της
κεντροαριστεράς, που ο καθένας θέλει να κρατήσει το «μέτωπό» του, το «μαγαζί»
του και να προχωρήσει. Ο χώρος αυτός αγωνιά. Πρέπει να βρει τη θέση του ανάμεσα
στην ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να βρει τα βήματά του. Μόνο έτσι θα υπάρξει στο
μέλλον.
