Άρθρο του Λ. Γρηγοράκου στην Hufficton Post "Αναζητώντας νέα πολιτική έκφραση". Σάββατο, 30.01.2016

Αναζητώντας νέα πολιτική έκφραση

Ένα χρόνο τώρα η χώρα είναι ακυβέρνητη Πολιτεία. Ο Αλ. Τσίπρας υποδύεται τον πρωθυπουργό, ενώ διάφοροι ιδεοληπτικοί και εμμονικοί εθνολαϊκιστές τους υπουργούς. Ήλπιζα ότι μετά το παλαβό επτάμηνο η πρώτη φορά Αριστερά θα προσπαθούσε να αποκαταστήσει τη σχέση της με την πραγματικότητα. Τελικά έπεσα έξω, μαζί με πολλούς άλλους. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου, οδηγώντας την Ελλάδα σε πολιτικό κενό.

Το έλλειμμα διακυβέρνησης είναι προφανές. Η διαχειριστική και πολιτική ανεπάρκεια είναι πρωτοφανής. Οι επιλογές των κυβερνώντων ανερμάτιστες και επιζήμιες, για την οικονομία, για την κοινωνία, για τους πολίτες. Η μοναδική θετική επίδοση είναι η άκρατη κομματοκρατία. Φίλοι, συγγενείς, σύντροφοι, και στελέχη επελαύνουν στα κρατικά πόστα, με παχυλούς μισθούς. Μπροστά στα μεγάλα αδιέξοδα στα οποία έχει περιέλθει ο πρωθυπουργός επιλέγει τον δρόμο της πόλωσης, της εμπάθειας, της οξύτητας, ανασύροντας από το μακρινό παρελθόν την ταξική ψήφο, τις ταξικές πολιτικές, κάνοντας λόγο ακόμη και για ταξική πλειοψηφία.

Εν έτει 2016 ανακάλυψε τη γοητεία του μανιχαϊσμού του Μεσοπολέμου. Κι όλα αυτά σε μια περίοδο που η πραγματική οικονομία βυθίζεται στην κρίση. Τα σημάδια της είναι ανεξίτηλα στον ιδιωτικό τομέα. Η ανεργία αυξάνεται, το επενδυτικό ενδιαφέρον βρίσκεται στο ναδίρ και η χώρα κινδυνεύει να γίνει καταυλισμός προσφύγων. Αντί να ενισχύουμε τις σχέσεις μας με τους Ευρωπαίους εταίρους μετά τα όσα ανερμάτιστα μεσολάβησαν στη διάρκεια της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σήμερα ανοίγουμε και νέα μέτωπα. Η απειλή της εξόδου από τη Σέγκεν επιβεβαιώνει την ανικανότητα εναρμόνισής μας με τους κοινοτικούς κανόνες.

Ο πρωθυπουργός οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του, προτάσσοντας το εθνικό συμφέρον. Γνώμονας των πρωτοβουλιών και των ενεργειών του δε μπορεί να είναι άλλο το κομματικό συμφέρον, όπως έπραξε επί 12 ολόκληρους μήνες. Επιμένοντας σε αυτή την επιλογή είναι βέβαιο πως θα βυθιστεί κι ο ίδιος μαζί με τη χώρα.

Οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης οφείλουν να συγχρονίσουν τα βήματά τους, υπερβαίνοντας τις μικροκομματικές και μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Η συσσώρευση των προβλημάτων ενισχύει τις δυνάμεις της άρνησης και του αντικοινοβουλευτισμού. 

Οι διάσπαρτες δυνάμεις της Κεντροαριστεράς καλούνται να παραγκωνίσουν τους ηγετίσκους αναζητώντας μια νέα πολιτική έκφραση που θα τους επιτρέψει να αποτελέσουν έναν αξιόπιστο και ισχυρό πόλο απέναντι στην επιχειρούμενη ανασυγκρότηση της Κεντροδεξιάς, προσελκύοντας ταυτόχρονα και όσους μετακινήθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η κατάρρευση του αντιμνημονιακού μύθου του κ. Τσίπρα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ουσιαστική ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς. Αυτό βεβαίως απαιτεί να απεξαρτηθούμε από μικρομεγαλισμούς ή φιλαρέσκειες, και προπαντός από τους πολλούς ηγετίσκους που δυστυχώς εμφανίστηκαν εξαιτίας της γενικευμένης αποσύνθεσης του χώρου μας. 

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη είναι ελπιδοφόρο εγχείρημα. Αν όμως δεν αποκτήσει το απαιτούμενο βάθος και αυτοπεριοριστεί στη συμπόρευση των δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, τότε δεν θα συμβάλλει στην ανασύνθεση μιας μεγάλης και σύγχρονης Κεντροαριστεράς. Ταυτόχρονα, θα ενισχύσει τις φυγόκεντρες τάσεις όλων εκείνων που αναζητούν νέα πολιτική έκφραση.

Επίσης, δε συμφωνώ με προσεγγίσεις του τύπου «μας χωρίζει άβυσσος με τις δυνάμεις της Κεντροδεξιάς», τη στιγμή που αναζητάμε ευρύτερες συγκλίσεις. Είναι παράδοξο να ανακαλύπτουμε σήμερα την «άβυσσο» όταν συγκυβερνούσαμε επί δύο ολόκληρα χρόνια!

Προφανώς, οι διαφορές είναι υπαρκτές και διακριτές. Ωστόσο, στη σημερινή εποχή χρειάζονται νέες προσεγγίσεις, επεξεργασίες και συνθέσεις, προκειμένου οι δυνάμεις του φιλελευθερισμού και της σοσιαλδημοκρατίας να έχουν γόνιμη και ουσιαστική αντιπαράθεση στο επίπεδο των ιδεών, εγκαταλείποντας τους φορμαλισμούς του παρελθόντος. 

Η Κεντροαριστερά είχε και έχει ουσιαστικές διαφορές με τη Δεξιά, την Κεντροδεξιά, την Παραδοσιακή και Ριζοσπαστική Αριστερά. 'Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αναβιώνουμε τις αντιπαλότητες, τους φανατισμούς, τις αυτάρκειες του παρελθόντος, διολισθαίνοντας στην περιβόητη θεωρία του Μένιου Κουτσόγιωργα, που θεωρούσε τους αντιπάλους του φορείς του σκότους.

Ας αντιληφθούμε επιτέλους ότι η πολιτική κυριαρχία δεν χαρίζεται, αλλά κατακτιέται στο πεδίο των ιδεών και των συγκεκριμένων προτάσεων. 

Στο ΠΑΣΟΚ στρατεύτηκα από την ίδρυσή του γιατί πίστεψα στις αρχές και τις αξίες που ενσάρκωνε. Πεποίθησή μου είναι πως η προσφορά του στον τόπο είναι ανεκτίμητη. Η σημαντικότερη επιτυχία του ήταν ότι μετέτρεψε την Ελλάδα από βαλκανική χώρα που ήταν σε ευρωπαϊκή. Είμαι βέβαιος πως ο ιστορικός του μέλλοντος θα αποκαταστήσει την αλήθεια, αναγνωρίζοντας το έργο του για τη χώρα, για την κοινωνία, για τους πολίτες.

Ωστόσο, το ΠΑΣΟΚ εύλογα βρέθηκε στη δίνη μιας πρωτοφανούς κρίσης, αναλαμβάνοντας την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας, έπειτα από το δημοσιονομικό εκτροχιασμό που προκάλεσε η νεοκαραμανλική περίοδος. Η αποσύνθεση και ο κατακερματισμός του ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής του απονομιμοποίησης. 

Η σημερινή του ηγεσία δε φαίνεται να αντιλαμβάνεται το μέγεθος των προβλημάτων που αντιμετωπίζει και η χώρα και η μεγάλη προοδευτική δημοκρατική παράταξη. Καίριο μέλημά της είναι η διαχείριση και η συντήρηση ενός αγκυλωμένου κομματικού μηχανισμού, προσδοκώντας τη νομή της εξουσίας. 

Το έλλειμμα της πολιτικής της επάρκειας προσπαθεί να το καλύψει, περιχαρακώνοντας το κόμμα σε ένα στενό κύκλο φίλων και αρεστών. Προκειμένου να πετύχει τους ανομολόγητους στόχους της, ενοχοποιεί τη διαφορετική άποψη, υιοθετώντας ξεπερασμένες και αντιδημοκρατικές πρακτικές.

Η διαγραφή μου από την Κοινοβουλευτική Ομάδα επιβεβαιώνει ότι το άλλοτε κραταιό και πολυσυλλεκτικό ΠΑΣΟΚ είναι σήμερα έρμαιο μιας απαίδευτης ηγεσίας. Μάλιστα φτάνει στο σημείο να υιοθετήσει γκεμπελίστικες μεθόδους, συκοφαντώντας με για τις απόψεις που εξέφρασα στο φως της ημέρας. 

Συστρατεύομαι με όλους εκείνους που αγωνιούν για την πορεία της χώρας, που αντιστρατεύονται τον αριστερό και δεξιό εθνολαϊκισμό, που αναζητούν μια νέα πολιτική έκφραση στον χώρο της ευρύτερης προοδευτικής παράταξης.

Ευελπιστώ ο φαύλος κύκλος της οικονομικής, κοινωνικής, αλλά και πολιτικής υστέρησης να κλείσει με την επικράτηση υγιών και δημιουργικών δυνάμεων, βάζοντας τέλος σε μια επιζήμια κομματοκρατία, όποιο χρώμα κι αν ενδύεται.

Συνέντευξη Λ. Γρηγοράκου στο Βήμα της Κυριακής. 17.01.2016

ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

17 Ιανουαρίου 2016

Δημοσιογράφος: Τώρα που έχουν περάσει κάποιες μέρες από τη διαγραφή σας, θεωρείτε ότι ίσως το παρακάνατε αμφισβητώντας επί της ουσίας την ικανότητα της Φώφης Γεννηματά να ενισχύσει και να κρατήσει ενωμένη την παράταξη; (τι καταλογίζετε συγκεκριμένα στην κυρία Γεννηματά;) Στην ανακοίνωση σας είσαστε πολύ αιχμηρός, μιλάτε για «απαίδευτες ηγεσίες»

Γρηγοράκος: Η ελεύθερη έκφραση της γνώμης μου υπαγορεύεται από την επιλογή μου να καταθέτω τους προβληματισμούς και τις απόψεις μου για την πορεία της χώρας, για το πολιτικό σύστημα, για το κομματικό σύστημα, για την παράταξή μου. Έτσι έπραττα πάντα και έτσι έπραξα και τώρα.

Όπως φάνηκε όμως, η αυτονόητη για μένα ενέργεια αντιστρατεύεται τα σχέδια εκείνων που θέλουν να επιβάλουν τις πρακτικές και τις πολιτικές του παρελθόντος. Πιστεύω ακράδαντα πως η διαγραφή μου από την Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ εξυπηρετεί αυτή την επιδίωξη.

Ως εκ τούτου, η «αμφισβήτηση», για την οποία κάνατε λόγο, δεν προέρχεται από μένα, αλλά από μια πράγματι απαίδευτη ηγεσία, η οποία δεν αντιλαμβάνεται ότι πέρασαν οι εποχές των κραυγών και της ενοχοποίησης της αντίθετης άποψης.

Διαφώνησα με τη θέση ότι μας χωρίζει άβυσσος με τις δυνάμεις της Κεντροδεξιάς, γιατί είναι παράδοξο να ανακαλύπτουμε σήμερα την άβυσσο όταν συγκυβερνούσαμε με τη ΝΔ επί δύο χρόνια.

Μια τέτοια θέση δυστυχώς παραπέμπει στις παρωχημένες θεωρίες ότι εμείς είμαστε φορείς του φωτός ενώ οι αντίπαλοί μας φορείς του σκότους. Αποπνέει αντιδημοκρατικότητα. 

Αλήθεια όταν η κα Γεννηματά πάει στο Συμβούλιο των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών θα εγκαλέσει τους Γερμανούς και τους Γάλλους Σοσιαλιστές για τις συνεργασίες τους; Το μεν SPD συγκυβερνά με τους Κεντροδεξιούς, οι δε Γάλλοι Σοσιαλιστές απέσυραν τις υποψηφιότητες των στελεχών τους στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές, υποστηρίζοντας επίσημα τους υποψηφίους του Σαρκοζί.

Δημοσιογράφος: Θεωρείτε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα καταφέρει να αλώσει το κέντρο; 

 Γρηγοράκος: Αξιολογώ ως θετικό γεγονός την εκλογή του κ. Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, γιατί σε μια περίοδο βαθιάς κρίσης πήγε κόντρα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα του λαϊκισμού. Υποστήριξε καθαρές θέσεις για τα μεγάλα προβλήματα της χώρας, της οικονομίας, της ανάπτυξης, της επιχειρηματικότητας.

Έτσι άλλωστε, απέσπασε την υποστήριξη του εκλογικού σώματος, στο οποίο απευθύνθηκε. Η επιλογή του να μετακινήσει τη Νέα Δημοκρατία στον κεντρώο χώρο θα κριθεί στην πράξη. Κατ’ αρχήν προσκρούει στο βαθύ κόμμα της Δεξιάς.

Ωστόσο, θα ήταν χρήσιμη για τη χώρα και το πολιτικό σύστημα μια σύγχρονη ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά. Μόνο μικρόνοες αντιλήψεις δεν μπορούν να καταλάβουν τη σημασία και την αναγκαιότητά της.

Δημοσιογράφος: Θα ανταποκρινόσασταν σε ενδεχόμενη πρόσκληση του κ. Μητσοτάκη να συμμετάσχετε στην προσπάθεια διεύρυνσης της ΝΔ; 

 Γρηγοράκος: Η πολιτική και ιδεολογική μου ταυτότητα είναι γνωστή. Το ίδιο και η αταλάντευτη προσήλωσή μου στις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας και της Κεντροαριστεράς. Η συμμετοχή μου στο ΠΑΣΟΚ υπαγορεύτηκε από αυτές τις αρχές, τις οποίες ούτε διαπραγματεύτηκα ούτε θα διαπραγματευτώ στο μέλλον.

Μέλημά μου ήταν και παραμένει η ανασύνθεση της μεγάλης προοδευτικής παράταξης που θα υπερβαίνει τα σημερινά καχεκτικά κομματικά σχήματα. Ως εκ τούτου, το μόνο για το οποίο νοιάζομαι είναι η ανασύνθεση της κατακερματισμένης Κεντροαριστεράς και η διεύρυνσή της.

Δημοσιογράφος: Τι σκοπεύετε να κάνετε στο εξής; Υπάρχει περίπτωση να παραδώσετε την έδρα σας;  

Γρηγοράκος: Θα παραμείνω ενεργός βουλευτής, τιμώντας την εμπιστοσύνη που έδειξαν στο πρόσωπό μου οι Λάκωνες συμπολίτες μου. Μην ξεχνάτε ότι το ποσοστό του 12,4% του ΠΑΣΟΚ–Δημοκρατικής Συμπαράταξης στη Λακωνία ήταν διπλάσιο του ποσοστού που αποσπάσαμε σε όλη την Επικράτεια.

Η έδρα δεν μου χαρίστηκε ούτε την κληρονόμησα. Γι’ αυτό θα είμαι παρών στο Εθνικό Κοινοβούλιο, αλλά και στα γενικότερα πολιτικά δρώμενα της χώρας.

Δημοσιογράφος:Η επίκριση που διατυπώνεται από το κόμμα σας είναι ότι λειτουργήσατε έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού σας σενάρια επιστροφής στο πολιτικό προσκήνιο του Ευάγγελου Βενιζέλου...

Γρηγοράκος: Δυστυχώς οι παθογένειες των κομματικών μηχανισμών είναι παρούσες. Αυτές εμποδίζουν πολλούς να δουν πέρα από τον μικρόκοσμό τους. Προφανώς κάποιοι αδυνατούν να αποκτήσουν μια δική τους αυτοτελή και αυτόφωτη ταυτότητα.

Η πολιτική μου φιλία με τον Ευάγγελο Βενιζέλο εδράζεται σε αρχές και αξίες, τις οποίες δεν μπορούν να αντιληφθούν όλοι εκείνοι που επιδίδονται σε ευτελή και μικροπολιτικά παιχνίδια.

Δημοσιογράφος:  Εσείς τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνει η Δημοκρατική Συμπαράταξη για να βρει τη θέση που προσδοκούν τα στελέχη της στον πολιτικό χάρτη;   

Γρηγοράκος: Όπως έχω επανειλημμένως υποστηρίξει, πρωτίστως, είμαστε υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουμε την ένδεια ιδεών και προτάσεων. Οι κεντροαριστερές δυνάμεις -οργανωμένες και μη- οφείλουν να συγχρονίσουν τα βήματά τους, αναζητώντας νέα στρατηγική που θα τους επιτρέπει να αποτελέσουν αξιόπιστο και ισχυρό πόλο απέναντι στην επιχειρούμενη ανασυγκρότηση της Κεντροδεξιάς,  προσελκύοντας ταυτόχρονα και όσους μετακινήθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η κατάρρευση του αντιμνημονιακού μύθου του κ. Τσίπρα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ουσιαστική ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς. Αυτό βεβαίως απαιτεί να απεξαρτηθούμε από μικρομεγαλισμούς ή αυταρέσκειες, και προπαντός από τους πολλούς ηγετίσκους που δυστυχώς εμφανίστηκαν εξαιτίας της γενικευμένης αποσύνθεσης του χώρου μας.

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη είναι ελπιδοφόρο εγχείρημα. Αν όμως δεν αποκτήσει το απαιτούμενο βάθος και αυτοπεριοριστεί στη συμπόρευση των δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, τότε δεν θα συμβάλει στην ανασύνθεση μιας μεγάλης και σύγχρονης Κεντροαριστεράς. Ταυτόχρονα, θα ενισχύσει τις φυγόκεντρες τάσεις όλων εκείνων που αναζητούν νέα πολιτική έκφραση.