Συνέντευξη Λεωνίδα Γρηγοράκου, βουλευτή Λακωνίας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Ιωαννίνων, 98.7 fm. Παρασκευή, 22/9/2017

 

Συνέντευξη Λεωνίδα Γρηγοράκου, βουλευτή Λακωνίας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Ιωαννίνων, 98.7 fm

 

Παρασκευή, 22 Σεπτεμβρίου 2017

 

 

Δημοσιογράφος: Ο κύριος Κουρουμπλής δίνει εξηγήσεις στη Βουλή για το γνωστό πια θέμα της πετρελαιοκηλίδας στο Σαρωνικό.  Θα ήθελα το δικό σας σχόλιο.

Λ. Γρηγοράκος: Νομίζω ότι πνίγηκε σε μια σταγόνα νερό. Μας έδειξε ότι για μια ακόμη φορά ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε επικοινωνιακά και αυτό αντί να τον βοηθήσει, τον παρέσυρε στον πάτο μαζί με την πίσσα. Είναι τελειωμένη ιστορία αυτή και πιστεύω ότι δεν θα είναι υπουργός στον επόμενο μετασχηματισμό. Παρόλο που ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει μεγάλη σημασία στην επικοινωνιακή διαχείριση των θεμάτων, η όλη διαχείριση του συγκεκριμένου θέματος από την κυβέρνηση ήταν κακή από την αρχή και συνεχίστηκε με σωρεία λαθών. Δεν καλύπτεται αυτό το θέμα, ξέρετε.  Πρόκειται για πολύ μεγάλη καταστροφή, μεγαλύτερη καταστροφή από τις φωτιές τις καλοκαιρινές.  Είναι ένα τεράστιο πρόβλημα, που θα μας απασχολήσει και τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο, πρέπει να πέσουν οι τόνοι. Ο κύριος Κουρουμπλής έχει πάρει το δρόμο του άνευ επιστροφής και το να βγαίνει στα κανάλια κάθε μέρα και να προσπαθεί να μας λέει τη δικιά του αλήθεια, επιβαρύνει περαιτέρω τη θέση του.

 

Δημοσιογράφος: Πόσο περισσότερο όταν η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στο περιβάλλον...

Λ. Γρηγοράκος: Σε ποιο περιβάλλον; Έχει δυο –τρεις οικολόγους μέσα, από τους οποίους δεν ασχολείται κανείς, ούτε βγήκε κανείς τους να υψώσει το ανάστημά του στον Κουρουμπλή. Οι οικολόγοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι αξιόλογοι και οι δύο. Αλλά δεν βγήκε, όπως καταλάβατε, κανείς, γιατί δεν ήθελε να κάνει μεγαλύτερο κακό στην κυβέρνηση. "Εποίησαν την νήσσαν" και οι δύο. Αυτό, δυστυχώς, είναι το μεγάλο πρόβλημα του ελληνικού κοινοβουλίου ετούτη τη τη φορά. Το ότι οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος δεν αντιτίθενται, δεν παίρνουν το λόγο, δεν έχουν το θάρρος της γνώμης τους. Εμείς παλιά, αλλά και τώρα το πράττουμε αυτό. Οι παλιοί πολιτικοί είχαν το θάρρος της γνώμης τους, με όλες τις συνέπειες. Εδώ δεν υπάρχει τίποτα. Υπάρχει μόνο μια "ομερτά" που λέει "σ’ αυτό το βωμό τα θυσιάζουμε όλα, αρκεί να είμαστε στην εξουσία". Στην πολιτική το "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" είναι πολύ κυνικό, να ξέρετε,  και θα τιμωρηθούν γι αυτό, όχι μόνο οι συγκεκριμένοι βουλευτές, αλλά όλος ο ΣΥΡΙΖΑ.

 

Δημοσιογράφος: Τι γίνεται στο χώρο της κεντροαριστεράς; Είχαμε την παρέμβαση της κυρίας Γεννηματά, που λέει ότι "δεν θα γίνουμε δεκανίκι, δεν θα ψηφίζουμε ότι δεν ψηφίζουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες", διαφορετική τοποθέτηση από τον Θανάση Θεοχαρόπουλο και εκλογές μπροστά.

Λ. Γρηγοράκος: Πιστεύω ότι αυτό που έγινε οφείλαμε να το έχουμε κάνει εδώ και καιρό. Είμαι της άποψης ότι δεν πρέπει να "περνάνε" πράγματα,  για τα οποία δεν υπάρχει καθολική πλειοψηφία. Είχα πει πριν ένα χρόνο ότι δεν πρέπει να δίνουμε στο ΣΥΡΙΖΑ την ευκαιρία να περνάει, με τη δικιά μας ψήφο, πράγματα στη Βουλή, όσο σημαντικά κι αν είναι αυτά, και να βολεύουμε στη σταθεροποίησή της κυβερνητικής ομάδας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Έστω και μετά από ένα χρόνο, χαίρομαι που επιβεβαιώνομαι, με αυτό που έκανε η κυρία Γεννηματά και αυτό που έκανε και το ΠΟΤΑΜΙ. Πιστεύω ότι αυτός είναι ο ρόλος της αντιπολίτευσης. Να κάνει αντιπολίτευση. Όχι να συγκυβερνά με την κυβέρνηση. Η αντιπολίτευση είναι αντιπολίτευση. Δεν είναι γκρίζο, είναι άσπρο – μαύρο.  Η κυβέρνηση πρέπει να κυβερνά με βάση αυτό που θέλει να κάνει και η αντιπολίτευση πρέπει να κάνει την δικιά της δουλειά, όπως είναι ταγμένη από το Σύνταγμα, τους νόμους και όλο το πλαίσιο λειτουργίας του κοινοβουλευτισμού.

Δημοσιογράφος: Μια πολύ μεγάλη εκδήλωση είχατε την περασμένη Δευτέρα. Βρέθηκε και ο Νίκος Ανδρουλάκης εκεί, ο οποίος επιτέθηκε και στον Γιώργο Παπανδρέου.

Λ. Γρηγοράκος: Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι ένα νέο πρόσωπο, που, για μένα, έχει να δώσει πολλά στην εγχώρια πολιτική και θ’ αλλάξει το πολιτικό σκηνικό της χώρας. Με την παρουσία του Ανδρουλάκη, του Καμίνη και του Θεοδωράκη, αυτός ο φορέας θα υπερβεί τα κομματικά τείχη και πιστεύω θα έχουμε μια ψηφοφορία που θα γίνει και ηλεκτρονική. Έχω την πεποίθηση ότι θα γίνει η αποδοχή του αιτήματος αυτού, όσα εμπόδια κι αν μπαίνουν. Για μένα, το θέμα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας είναι καθαρά πολιτικό θέμα. Πρέπει λοιπόν να πάμε σε ηλεκτρονική ψηφοφορία για να μην υπάρχει κανένα "γήπεδο", να μην υπάρχουν "δοκάρια", "αράουτ", "πέναλτι". "Ανοίγουμε" στην κοινωνία. Πάμε σε κάτι καινούργιο, διαφορετικό, εκσυγχρονιστικό, ανατρεπτικό, καινοτόμο. Εκλέγουμε έναν αρχηγό που τον θέλει η κοινωνία και όχι έναν αρχηγό που τον θέλουν οι κομματικές νομενκλατούρες και τα καταγώγια και τα υπόγεια και μια βάση του κόμματος, η οποία είναι γερασμένη εδώ και αρκετά χρόνια. Η κυρία Γεννηματά εμφανίζει μια έντονη αμηχανία σ’ αυτό το θέμα και θα πρέπει να το ξεπεράσει. Οφείλουμε να πάμε σε αυτή τη διαδικασία και να παρθούν πρωτοβουλίες απ΄ όλους αυτούς, οι οποίοι πιστεύουν ότι πρέπει να είμαστε ανοιχτοί. Διαφορετικά, να προχωρήσουν μπροστά όσοι μπορούν. Δεν θεωρώ ότι οι πολίτες που θα ψηφίσουν αυτό το καινούργιο κόμμα είναι αναξιόπιστοι, είναι τσαρλατάνοι, είναι απατεώνες και θα ψηφίσουν μια και δυο και τρεις φορές. Θεωρώ ότι πρέπει να δοθεί η ευκαιρία σε όλον αυτόν τον κόσμο που έχει βγει στο εξωτερικό τα προηγούμενα χρόνια. Έχουμε κι εμείς ευθύνες γι αυτό που έχει γίνει και πρέπει να τους δώσουμε την ευκαιρία να εκφραστούν μέσα από ένα μεταρρυθμιστικό και εκσυγχρονιστικό τμήμα της κοινωνίας, έναν φορέα και έναν κομματικό χώρο που πρέπει να προβάλει κάτι το καινούργιο και κάτι το διαφορετικό. Τα παλιά τα ξέρουμε. Τα κομματικά ακροατήρια τα ξέρουμε, τα βαρεθήκαμε, δεν τα θέλουμε. Αν είναι να πάμε σε 50.000 ψήφους για να φτιάξουμε ένα καινούργιο κόμμα, με συγχωρείτε πάρα πολύ αλλά δεν θα είμαι παρών σε μια τέτοια διαδικασία. Θέλω καινούργια πράγματα, διαφορετικά, ανατρεπτικά, τα οποία θα δώσουν μια ώθηση μεγαλύτερη στους νέους και στην κοινωνία για τα επόμενα είκοσι-τριάντα χρόνια. Όλα αυτά τα στερεότυπα δεν με αφορούν πια. Είναι επιζήμια και για τον Νίκο Ανδρουλάκη, αν θέλει να με ακούσει, θα το καταλάβει. Πρέπει να ανοίξουμε τα σύνορά μας. Πρέπει να μιλήσουμε με τους ανθρώπους που βρίσκονται εκτός συνόρων, "εκτός των τειχών". Μόνο με αυτούς μπορούμε να συνεννοηθούμε τώρα. Με όσους ήταν "εντός των τειχών", συνεννοηθήκαμε τα προηγούμενα χρόνια. Είμαστε στο 6%. Για να μπορέσουμε να υπερβούμε το 6% και να πάμε σε ένα διψήφιο νούμερο, για να ζητήσουμε αυτό που ταιριάζει σε έναν πολύ μεγάλο χώρο του κέντρου, του μεταρρυθμιστικού και προοδευτικού κέντρου, πρέπει να κάνουμε πράγματα ανατρεπτικά, που θα δώσουν ώθηση στην ελληνική κοινωνία να μας ακολουθήσει.

 

Σημεία συνέντευξης Λεωνίδα Γρηγοράκου, βουλευτή Λακωνίας Δημοκρατικής Συμπαράταξης στο δημοτικό ραδιόφωνο Πειραιά “Κανάλι 1 90.4fm”, στην εκπομπή “Δύο Ρεπόρτερ”. Τρίτη, 19/9/2017

Σημεία συνέντευξης Λεωνίδα Γρηγοράκου, βουλευτή Λακωνίας Δημοκρατικής Συμπαράταξης στο δημοτικό ραδιόφωνο Πειραιά “Κανάλι 1 90.4fm”, στην εκπομπή “Δύο Ρεπόρτερ”, με τους δημοσιογράφους Νίκο Μπαρδούνια και Πέτρο Κασσιμάτη

                                                                       

Τρίτη, 19 Σεπτεμβρίου 2017

Σχετικά με την εκδήλωσή μου με θέμα «Ισχυρό Κέντρο – Αίτημα της Κοινωνίας»

Η πολιτική είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι. Στη χθεσινή εκδήλωση ο κόσμος είχε μεγάλο ενδιαφέρον να ακούσει κάτι καινούριο. Η συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα, που ήρθε χθες βράδυ είναι άνθρωποι που τους γνωρίζω, που έχω δουλέψει μαζί τους χρόνια, έχουμε κοινά χαρακτηριστικά. Για μένα χθες ήταν μαζί μου μια πολύ ποιοτική ομάδα ανθρώπων. Συζητήσαμε πολύ σοβαρά πολιτικά θέματα και ακούστηκε η δική μου αλήθεια. Δυστυχώς, τα υπάρχοντα κόμματα βρίσκονται πια σε “τροχιά” μαρασμού και όλες οι προηγούμενες προσπάθειες που έγιναν για τη δημιουργία κάτι νέου ήταν ατελέσφορες. Πιστεύω, λοιπόν, ότι η παρουσία του Νίκου Ανδρουλάκη θα συμβάλει στην αναζωογόνηση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και θα δώσει έναν καινούριο “αέρα στα πανιά” της πολιτικής στην Ελλάδα. Τα προηγούμενα χρόνια ο κόσμος είχε “γυρίσει την πλάτη του” στο χώρου του κέντρου. Πολλοί ασχολήθηκαν με το χώρο του κέντρου, δοκιμάστηκαν και κρίθηκαν. Χρειάζεται, πια, κάτι καινούριο, κάτι διαφορετικό για να ξεπεράσουμε τα “εμπόδια” που μας έχει βάλει η ζωή. Όσο και αν το ΠΑΣΟΚ έχει αφήσει το “αποτύπωμά” του στην σύγχρονη πολιτική ιστορία, τα τελευταία χρόνια με τη φθορά που είχε, η συμπεριφορά των διάφορων κοινωνικών ομάδων άλλαξε απέναντί του και κάποιοι προσπάθησαν να οικειοποιηθούν το έργο του. Επίσης, προσπάθησαν να μιμηθούν τον Ανδρέα Παπανδρέου αλλά, όπως ξέρετε, “τα θαύματα μια φορά γίνονται”. Το μεγάλο, λοιπόν, στοίχημα της κεντροαριστεράς τώρα είναι να μπορέσει να έχει το δικό της αφήγημα. Χρειαζόμαστε νέα, άφθαρτα πρόσωπα. Εγώ και στη χθεσινή μου ομιλία είπα ότι θα είμαι στα πίσω “θρανία” και θα δίνω τη συμβουλή μου. Το πρόσωπο που θα είναι αρχηγός θα πρέπει να έχει νέες ιδέες και καταλυτικό ρόλο στην συγκρότηση αυτού του φορέα. Ο Νίκος Ανδρουλάκης μίλησε κάποια στιγμή χθες για αυτό. Εγώ αυτό που θέλω είναι να έχω περισσότερα στοιχεία για την ταυτότητα, την σύνθεση και τη δομή του νέου φορέα, που θα φτιάξει ο καινούριος αρχηγός. Να δώσουμε στον τόπο το κάτι διαφορετικό. Το έχει ανάγκη.

Σχετικά με το αν μετά την συγκρότηση του νέου φορέα τα υπάρχοντα κόμματα θα διαλυθούν ή θα παραμείνουν

Για μένα δεν πρέπει να υπάρχουν. Ο, τι έγινε-έγινε. Πρέπει, να τελειώσουμε με όλο αυτό. Το είπε χθες ο Νίκος Ανδρουλάκης. Αν είναι να φτιάξουμε μια νέα Ένωση Κέντρου, τότε να μην προχωρήσουμε καθόλου σε αυτή τη δημιουργία. Εγώ αυτό που λέω είναι ότι, στη συνέχεια, ο νέος αρχηγός μπορεί να αποφασίσει εν λευκώ ό, τι θέλει. Σε αυτή τη φάση η επιτροπή Αλιβιζάτου έχει μεγάλη σημασία. Το εκλογικό σώμα αυτή την στιγμή δεν το ξέρουμε. Δεν είναι ένα “γήπεδο” περιχαρακωμένο. Πιστεύω ότι, επειδή το σώμα που θα εκλέξει τον αρχηγό της Δημοκρατικής Συμπαράταξης δεν το ξέρουμε ακριβώς, μπορεί και να έχουμε εκπλήξεις. Εκπλήξεις που θα ενισχύσουν τα νέα και άφθαρτα πρόσωπα. Δεν είναι ικανά τα υπάρχοντα κόμματα να επηρεάσουν το αποτέλεσμα μιας τέτοιας ψηφοφορίας. Είναι πολύ λίγα και μικρά μπροστά σε αυτό το θέμα. Ο νέος φορέας θα πρέπει να έχει τραβήξει βέβαια και τις διαχωριστικές του γραμμές μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Ξέρουμε ότι ένα “κομμάτι” του ΠΑΣΟΚ θέλει να συμπαραταχθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ και ένα άλλο με την ΝΔ. Αν, λοιπόν, ο νέος φορέας θέλει να έχει αυτόνομη πορεία, τότε αυτά πρέπει να ξεκαθαριστούν. Δεν μπορούμε να έχουμε “θολές γραμμές”. Ούτε μπορεί το καινούριο να στηρίζεται σε “βαρίδια” του παρελθόντος, είτε αυτά είναι δεξιά “βαρίδια” είτε αριστερά είτε “βαρίδια” του ΠΑΣΟΚ.

Σχετικά με τη δήλωση του κυρίου Τσίπρα στη ΔΕΘ, για την ανάγκη διευκρίνησης που θα πρόσκειται ο νέος αυτός φορέας

Ο κύριος Τσίπρας κάνει διάφορες τέτοιες δηλώσεις γιατί έτσι έχει μάθει να δουλεύει. Έτσι του είπαν να πει και έτσι λέει. Δεν έχει καταλάβει ότι οι καιροί έχουν αλλάξει και έχει μείνει πολύ πίσω. Τα γεγονότα τον έχουν ξεπεράσει. Έχω την εντύπωση ότι τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ φοβούνται το νέο αυτό εγχείρημα. Ένας σύγχρονος πολιτικός πρέπει να μπορεί να προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα και να βλέπει το μέλλον. Δυστυχώς, δεν έχω δει πολλούς πολιτικούς οι οποίοι να μπορούν να βλέπουν το παρόν και να προγραμματίζουν το μέλλον.

Σχετικά με την έλλειψη αντίδρασης από τις οικολογικές οργανώσεις απέναντι στην αριστερή κυβέρνηση, σε ό, τι αφορά την περιβαλλοντική ρύπανση των ακτών της Αττικής

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στο κοινοβούλιο δύο οικολόγους βουλευτές που δυστυχώς δεν αρθρώνουν “οικολογικό” λόγο. Είμαι πλήρως απογοητευμένος από την απραξία που υπάρχει. Πρέπει να έχεις τις ιδέες σου, τις αντιλήψεις σου και μια αναγεννητική προοπτική. Έτσι πιστεύω πρέπει να συμβαίνει και στην οικολογία. Να είναι αναγεννητική και προσαρμόσιμη. Βλέπω όλους τους οικολόγους σε όλο τον κόσμο τα τελευταία χρόνια να έχουν στερέψει από ιδέες. Και αυτό με ανησυχεί.

Σχετικά με την πολιτική “ρύπανση” που επικρατεί

Χρειάζεται ένα νέο μείγμα πολιτικής και κυρίως ανθρώπους “εκτός των τειχών”. Όσοι είμαστε “εντός των τειχών”, ό, τι είχαμε να δώσουμε, το δώσαμε. Τώρα πρέπει να έρθουν και οι άνθρωποι που είναι εκτός. Πρέπει να ακολουθήσουμε έναν ανόθευτο πολιτικό προσανατολισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς με την απραξία και τους συμβιβασμούς με τα ευρωπαϊκά και εγχώρια συμφέροντα. Η ΝΔ δεν μπορεί να αποδεσμευτεί από το παρελθόν της. Άρα, δε χρειαζόμαστε “αναπαλαίωση” των υπαρχόντων κομμάτων. Χρειαζόμαστε κάτι νέο και ανατρεπτικό. Κάτι καινοτόμο, που θα μπορέσει να προσελκύσει τους νέους μας που αγωνιούν. Από εκεί και πέρα, όταν δημιουργηθεί αυτό το νέο, τους ανθρώπους που έδωσαν τη “μάχη” δεν τους “πετάς”. Εγώ θα τους εμπιστευόμουν σε θέσεις “κλειδιά”. Δεν σημαίνει ότι όταν τελειώνουν οι εκλογές, τελειώνει και η προσφορά στο χώρο. Πρέπει να σταματήσουμε αυτές τις παλιές περιχαρακώσεις. Χρειάζεται πολλή δουλειά για να πετύχει το όλο εγχείρημα.

Σχετικά με την έλλειψη νέου κόσμου στα κόμματα

Στη χθεσινή εκδήλωση είχε πολύ νέο κόσμο. Είχε κόσμο της εργατιάς. Νέο κόσμο που δουλεύει στα νοσοκομεία. Γιατρούς, νοσηλευτές που έχουν ανάγκη κάτι διαφορετικό και αγωνιούν για τον τόπο.

Σχετικά με τις δηλώσεις Τσίπρα και Μητσοτάκη στην ΔΕΘ

Ειλικρινά, απογοητεύτηκα. Δεν άκουσα τίποτα διαφορετικό. Δεν είδα κάτι που θα προσελκύσει το λαό και θα είναι ελκυστικό για τους νέους. Ήταν μια “σούπα” από τα παλιά. Αυτό το θεωρώ ξεπερασμένο, όπως ξεπερασμένη θεωρώ μια κρατικοδίαιτη έκθεση Θεσσαλονίκης. Κάποια στιγμή πρέπει να δούμε την ίδια τη ΔΕΘ, που είναι ένα απαραίτητο οικονομικό γεγονός, ώστε να τη βάλουμε σε άλλη τροχιά. Κάποια στιγμή πρέπει να δούμε τι κάνουμε με τον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα και να βρούμε τις ισορροπίες μας. Θέλω τον ιδιωτικό τομέα να λειτουργεί με ένα αυστηρό πλαίσιο. Ο ιδιωτικός τομέας παράγει ενώ ο δημόσιος καταναλίσκει. Εγώ εκπροσωπώ έναν φιλελεύθερο σοσιαλισμό. Δεν μπορώ να μην πιστεύω στην κοινωνία της παραγωγής. Σε ό, τι έχει να κάνει με τις τράπεζες, εδώ και 10 χρόνια δεν τις άγγιξε κανείς. Για παράδειγμα η Εθνική Τράπεζα έχει δικό της νοσοκομείο, το ΤΥΠΕΤ. Ποιος το πληρώνει αυτό το νοσοκομείο; Δε γίνεται σήμερα να υπάρχει μια τέτοια νοοτροπία. Δε γίνεται τα λεφτά του Έλληνα πολίτη να τα διαχειρίζονται κάποιοι, προσφέροντας προνομιακές υπηρεσίες σε ορισμένη κατηγορία ανθρώπων. Κι όμως το ζήτημα αυτό είναι “ιερή αγελάδα”. Δεν το “ακουμπάει” κανείς. Πρέπει να στηρίξουμε το κοινωνικό κράτος, που έχει πληγεί. Δεν μπορούν κάποιες κοινωνικές ομάδες να απολαμβάνουν όλων των προνομίων και κάποιες άλλες να είναι εντελώς απέξω. Θα ήθελα να σας πω κάτι. Έκανα μια πρόταση στους Υπουργούς Υγείας, σήμερα θα καταθέσω και ερώτηση ώστε όποιος γιατρός από αυτούς που έχουν συμπληρώσει το 67 έτος της ηλικίας τους και δεν έχει πληρωθεί η θέση τους, εξαιτίας των δημοσιονομικών προβλημάτων του κράτους, να μπορεί να παραμείνει στη θέση του μέχρι να πληρωθεί η θέση του από κάποιο νέο γιατρό, μετά από προκήρυξη.

Πολιτική ομιλία Λεωνίδα Γρηγοράκου με θέμα «Ισχυρό Κέντρο-Αίτημα της Κοινωνίας». Τρίτη, 19/9/2017

Ομιλία Λεωνίδα Γρηγοράκου, βουλευτή Λακωνίας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης με θέμα "Ισχυρό Κέντρο - Αίτημα της Κοινωνίας"

Δευτέρα, 18 Σεπτεμβρίου 2017

Φίλες και φίλοι,

Θα ήθελα, να σας καλωσορίσω στην αποψινή μας συνάντηση και να σας ευχαριστήσω από καρδιάς, για την παρουσία σας, εδώ. Με χαροποιεί ιδιαίτερα, που βλέπω ανάμεσά σας καλούς φίλους από την Αθήνα αλλά και συμπατριώτες μου από την Λακωνία. Είναι τιμή για μένα, να μοιράζομαι τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου για τον τόπο με ανθρώπους, που έχουμε μεγαλώσει μαζί, γνωρίζουμε ο ένας τον άλλο καλά, έχουμε δουλέψει μαζί, έχουμε αγωνιστεί για κοινές αξίες και στόχους και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για ένα καλύτερο μέλλον, για την Ελλάδα και τα παιδιά μας.

Φίλες και φίλοι,

Ανέλαβα την πρωτοβουλία, να συναντηθούμε σήμερα εδώ, γιατί θέλω να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου για τη χώρα και την προοδευτική παράταξη. Μαζί μας είναι ο ευρωβουλευτής της Ελιάς, ο φίλος Νίκος Ανδρουλάκης.

Γνωρίζετε όλοι, ότι είναι υποψήφιος για την ηγεσία του νέου φορέα, που θέλουμε να δημιουργήσουμε στον ευρύτερο δημοκρατικό χώρο.  Χρόνια τώρα παρακολουθώ με ενδιαφέρον τη διαδρομή και την πορεία του. Πιστεύω ότι είναι από τους πλέον αξιόλογους ανθρώπους, που εξακολουθούν να δίνουν μάχες για μια πολιτική αρχών και αξιών. Ο Νίκος δεν ενισχύει το διχασμό, όπως άλλοι. Γιατί στόχος του είναι το καλό της χώρας, όλοι οι Έλληνες, όλες οι γενιές, οι νέοι και όχι η εξυπηρέτηση του κόμματος και των συμφερόντων του.

Στην πραγματικότητα, μου θυμίζει τις καλές και ανόθευτες μέρες. Τότε που η πολιτική ήταν πάθος και προσφορά. Δεν είχε αλλοτριωθεί από τον κυνισμό, τον αμοραλισμό, την ιδιοτέλεια, όπως δυστυχώς συμβαίνει κατά κόρον σήμερα.  Ο Νίκος έχει τα φόντα και βάζει υψηλούς στόχους. Μπορεί, να κάνει την Ελλάδα περήφανη. Είναι ικανός, είναι νέος και άφθαρτος. Είναι ένας καλός, σύγχρονος πολιτικός.

Με τον Νίκο συμφωνούμε. Βλέπουμε την πολιτική ως περιπέτεια ιδεών. Ως πράξη με την οποία μπορούμε να κατακτήσουμε την αυτοσυνειδησία μας, να γίνουμε δυναμικοί συντελεστές της αλλαγής που θέλουμε να δούμε. Και τον ευχαριστώ, από τα βάθη της καρδιάς μου, που είναι σήμερα εδώ και θα μας δώσει την ευκαιρία, μετά την ομιλία μου, να τον ακούσουμε.

Κυρίες και κύριοι,

Τα προβλήματα, τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουμε ως χώρα και ως κοινωνία, τα βιώνουμε έντονα. Βρεθήκαμε στο χείλος τους γκρεμού εξαιτίας των αλόγιστων πολιτικών που ακολούθησε η νεοκαραμανλική διακυβέρνηση.

Πριν από το 2004 η Ελλάδα ήταν δυναμική και εξωστρεφής. Η οικονομία της έτρεχε με ρυθμούς ανάπτυξης 4%-5%. Τα μεγάλα έργα που άφησε πίσω της η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη, επιβεβαιώνουν τα επιτεύγματα και την προσφορά της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης στον τόπο.

Η μεγάλη πορεία που είχαμε ξεκινήσει από το 1981 και μετά με εμπνευστή και πρωταγωνιστή τον Ανδρέα Παπανδρέου άλλαξε την όψη της Ελλάδας. Δεν επισφραγίσαμε μόνο το τέλος μιας ανώμαλης και πολύχρονης μετεμφυλιακής περιόδου. Θυμάστε τη νομοθέτηση για την άρση των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου και την συνάντηση Τσακαλώτου-Βαφειάδη.  Ταυτόχρονα, βγάλαμε από το περιθώριο όλους εκείνους που «δεν είχαν στον ήλιο μοίρα». Οι μη προνομιούχοι, οι εργαζόμενοι, οι επιστήμονες, οι εργάτες, οι φοιτητές, οι κοινωνικά αποκλεισμένοι «απέκτησαν φωνή». Η κοινωνική βάση της εξουσίας διευρύνθηκε. Αναδείχθηκε, αναπτύχθηκε και εδραιώθηκε  η μεσαία τάξη. Το κοινωνικό κράτος για πρώτη φορά απέκτησε υπόσταση, παρά τις στρεβλώσεις και τις ανεπάρκειές του.

Την «άνοιξη», όμως, που φέραμε στον τόπο τη διαδέχτηκε ένας βαρύς, συντηρητικός «χειμώνας». Η κρίση και η χρεοκοπία έχουν ονοματεπώνυμο. Φυσικός και ηθικός αυτουργός ήταν η νεοδημοκρατική κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή. Ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός είναι δικό της έργο. Το ίδιο και η εκτόξευση των ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους στα ύψη.

        

        Φίλες και φίλοι,

Πρέπει, να καταλάβουμε, επιτέλους, ότι η κρίση έφερε τα μνημόνια και όχι τα μνημόνια την κρίση. Υπεύθυνοι για τα μνημόνια δεν είναι, ωστόσο, μόνο οι τότε κυβερνώντες αλλά και όλες εκείνες οι δυνάμεις του αριστερού λαϊκισμού, που αντιστρατεύτηκαν με όλα τα μέσα τις προοπτικές της χώρας. Που αντιστάθηκαν στις αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να κάνουμε, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε διαχρονικά δομικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, με πρώτο τη βραδυφλεγή βόμβα του ασφαλιστικού.

Όλοι θυμόμαστε τη συμπαράταξη του δεξιού και αριστερού λαϊκισμού για να ακυρωθεί στην πράξη η μεταρρύθμιση του Τάσου Γιαννίτση. Το αποτέλεσμα ήταν να κληθούμε να κάνουμε αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα, έπειτα από δέκα και πλέον χρόνια, πολύ πιο επώδυνες.

Η εμπειρία αυτή μας δείχνει, ότι όποιος δε βρίσκεται σε αντιστοιχία με τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της εποχής του, θα υποστεί πολλαπλάσια μεγάλο κόστος, εξαιτίας αναβλητικότητας και ετεροχρονισμού.

Εύκολα θα αναρωτηθεί κάποιος: Αφού το ΠΑΣΟΚ επέδειξε έργο, γιατί κατέρρευσε; Η απάντηση είναι αυτονόητη. Την ώρα που ξέσπασε η κρίση είχε την ατυχία, να βρίσκεται στο «πηδάλιο» της εξουσίας και, αναμφίβολα, την περίοδο εκείνη δεν επέδειξε τα απαιτούμενα αντανακλαστικά. Ούτε διαχειρίστηκε με τον τρόπο που θα έπρεπε τα προβλήματα που έφερε το «τσουνάμι» της χρεοκοπίας.  Ωστόσο η προσφορά του στον τόπο ούτε διαγράφεται ούτε ακυρώνεται.

Κυρίες και κύριοι,

Έκανα αυτή την αναφορά στο παρελθόν, γιατί τη θεωρώ χρήσιμη και αναγκαία, τώρα που οι προσπάθειες για την αναγέννηση της προοδευτικής παράταξης βρίσκονται στην τελική ευθεία. Η παραποίηση της αλήθειας, τα τερατώδη ψέματα, η απαξίωση του έργου μας, ήταν τα ισχυρά όπλα των πολιτικών μας αντιπάλων. Με αυτά δεν πολέμησαν μόνο εμάς αλλά και τη χώρα.

Ένας ανερμάτιστος εσμός ακραίων λαϊκιστών, ιδεοληπτικών, προβληματικών, άσχετων και «ψεκασμένων», επιχείρησε μέσα από πληρωμένα Μ.Μ.Ε. και πέτυχε την ισοπέδωση και την απαλλοτρίωση της προοδευτικής παράταξης, για να διαμοιράσει τα «ιμάτιά» της. Η «βουλιμία» των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για την εξουσία κατέστρεψε τη χώρα. Η κατασυκοφάντηση της καλύτερης κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου έφερε στην εξουσία τους καταστροφικούς λαϊκιστές των ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Αυτή η «άρρωστη» νοοτροπία μπόλιασε το πολιτικό και κοινωνικό σύστημα της χώρας. Κατέστρεψε, διέλυσε και αφάνισε την μεσαία τάξη. Μας έφτασε στην κρίση, στην φτωχοποίηση, στον μαρασμό. Είναι μια κυβέρνηση, που καλλιεργεί και σπείρει την διχόνοια.

Η σκληρή πραγματικότητα είναι, ότι μετά το 2014 κάναμε πίσω ολοταχώς. Η οικονομία γνωρίζει τη χειρότερη κρίση. Βρίσκεται σε κατάσταση πλήρους ερημοποίησης και ασφυξίας. Οι κοινωνικές δομές που επλήγησαν από την κρίση, αποσαθρώνονται. Οι δημοκρατικοί θεσμοί εκφυλίζονται.  Η ποδηγέτηση της Δικαιοσύνης και η χειραγώγηση της ενημέρωσης είναι αποκαλυπτικά παραδείγματα.

Η «λαίλαπα» του εθνολαϊκισμού έχει καταστήσει την Ελλάδα άκρως προβληματική. Η απόκλισή μας από το μέσο ευρωπαϊκό όρο διευρύνεται διαρκώς. Οι κατακτήσεις που είχαμε πετύχει στον ευρωπαϊκό χώρο γίνονται «φύλλο και φτερό». Μετατραπήκαμε ξανά σε βαλκανική χώρα στο περιθώριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η κοινωνική και πολιτική βύθιση των κυβερνώντων έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Μέσα σε δύο χρόνια κατέρρευσαν σαν «χάρτινος πύργος». Κάθε μέρα όλο και περισσότερο γίνεται κοινή συνείδηση, ότι στο «πηδάλιο» της εξουσίας βρίσκονται άνθρωποι ακατάλληλοι, τεμπέληδες, άσχετοι, ανίκανοι και ανεπαρκείς.  Το ευρωπαϊκό «κοστούμι», που προσπαθεί να φορέσει ο κύριος Τσίπρας δεν καλύπτει το πρωτοφανές διαχειριστικό και πολιτικό έλλειμμά του.

Όσα άρθρα κι αν γράψει για τον Ανδρέα Παπανδρέου, όσους δήθεν ύμνους και να του κάνει, όσο και να προσπαθεί να του μοιάσει, δεν θα πάψει να αποτελεί ένα κακέκτυπό του. Η προσπάθεια του να οικειοποιηθεί τη δημοκρατική παράταξη, ακόμη κι αν βρίσκει πρόθυμους συμμάχους, θα αποδειχθεί ατελέσφορη. Το κυριότερο, θα τον εκθέσει και θα τον γελοιοποιήσει.

Το «ναυάγιο» των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προσπαθεί να αξιοποιήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Γεγονός είναι, ότι στη φάση αυτή, ελλείψει και ενός ισχυρού πόλου στον χώρο της προοδευτικής παράταξης, «εισπράττει» την τιμωρητική διάθεση των πολιτών. Ωστόσο, η συντηρητική Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί, να είναι η εναλλακτική απάντηση στα σημερινά προβλήματα και αδιέξοδα του τόπου. 

Το αφήγημα που διατυπώνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι «θολό» και ασαφές, με συνέπεια να μην πείθει τους πολίτες που αναζητούν ελπίδα και προοπτική, απογοητευμένοι και αποθαρρυμένοι από τα πεπραγμένα της σημερινής κυβέρνησης.

Οι συνεχείς παλινωδίες, τα σκληρά «ανοίγματα» προς τα δεξιά και την κεντροαριστερά προκαλούν σύγχυση, ως προς την κατεύθυνση που σκοπεύει να ακολουθήσει. Οι λανθασμένοι χειρισμοί σε σημαντικά ζητήματα {υγεία, παιδεία, εργασιακά} έδειξαν μια εικόνα ασυνέπειας και αναποτελεσματικότητας, που οδηγεί την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, πάνω από 60%, να τάσσεται εναντίον των εκλογών, ενώ την ίδια στιγμή το 87% των Ελλήνων πιστεύει, ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι η χειρότερη της μεταπολίτευσης.

Φίλες και φίλοι,

Ο τόπος χρειάζεται μια νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία, που θα υπερβαίνει τα κομματικά «τείχη». Πρωτίστως, χρειάζεται να ακολουθήσει έναν ανόθευτο προοδευτικό προσανατολισμό. Η ελληνική κοινωνία σήμερα, θέλει «καθαρές» κουβέντες. Με μισόλογα, ισορροπίες του τρόμου και βελούδινες κουβέντες η κατάσταση στη χώρα δεν αλλάζει,  γιατί  είναι πολύ «άρρωστη». Εξ ου και η «έξοδος» από την κρίση είναι συνυφασμένη με την ανασύσταση  ενός νέου φορέα. Ενός φορέα που θα μπορέσει να ανταποκριθεί στην δεδηλωμένη ανάγκη για νέα πολιτική έκφραση. Η Ελλάδα της κρίσης έχει ανάγκη από υγιή και διαθέσιμα πολιτικά και κοινωνικά πρότυπα.

Μια σημαντική κατηγορία πολιτών, που αποστρέφεται το νέο δικομματισμό, αναζητά ένα άλλο αυθύπαρκτο και αυτοτελές πολιτικό σχήμα, που θα αυτοτοποθετείται στον προοδευτικό χώρο και θα οριοθετείται με απόλυτη σαφήνεια έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ.  Ο τόπος, αλλά και η πολιτική ζωή, δε χρειάζονται συμπληρωματικά σχήματα. Πόσο μάλλον αναπαλαιωμένα κόμματα.

Ο ενδιάμεσος χώρος, το κέντρο, είναι υπαρκτός, είναι διακριτός. Είναι ζωτικός για την πολιτική ζωή του τόπου, για τη χώρα. Συνθλίφτηκε, όμως, στις «μυλόπετρες» του λαϊκισμού του ΣΥΡΙΖΑ και του συντηρητισμού της ΝΔ. Ο «ακρωτηριασμός» του ΠΑΣΟΚ οφείλεται στην επέλασή τους.

Τώρα είναι η ώρα, να θεμελιώσουμε μαζί μια νέα προοδευτική παράταξη.

·      Μια παράταξη που θα είναι απεξαρτημένη από τα «βαρίδια» του παρελθόντος.

·      Μια παράταξης ανανεωμένη, που θα στηρίζεται σε νέες ιδέες και νέες δυνάμεις.

·      Μια παράταξη που θα λειτουργεί με σύγχρονες, καινοτόμες πρακτικές.

Η εκλογή της ηγεσίας της από μια ευρύτερη κοινωνική βάση είναι η απαρχή  για τη δημιουργία της.

Κυρίες και κύριοι,

Η κάθε ιστορική περίοδος έχει τους δικούς της πρωταγωνιστές. Άλλωστε, η πολιτική δεν είναι στατική. Ούτε καθορίζεται από στερεότυπα. Όποιοι δεν πιστεύουν σ’ αυτές τις αντιλήψεις, το μόνο που καταφέρνουν είναι να βλέπουν τα τρένα να περνούν και οι ίδιοι να μένουν θεατές. Αντιθέτως, όποιοι διαθέτουν διορατικότητα, αντιλαμβάνονται ότι η κάθε εποχή απαιτεί την προσαρμογή στα νέα δεδομένα.

Τα πολιτικά ρεύματα, όποιο κι αν είναι το πρόσημό τους, δεν είναι εφεύρημα ούτε επινόηση. Η πολιτική γεωγραφία είναι διαχρονικά υπαρκτή και ισχυρή. Η Δεξιά, η Αριστερά, το Κέντρο, αντανακλούν τις πεποιθήσεις, τις ιδέες, τις αρχές και τις αξίες που υπάρχουν στο ευρύτερο κοινωνικό σώμα.

Η κυριαρχία του κάθε «ρεύματος» εξαρτάται από τη δύναμη των ιδεών, των αρχών και των αξιών. Από την ικανότητά του, να εναρμονίζεται με το παρόν και να εκφράζει το μέλλον, δείχνοντας ποιες είναι επίκαιρες και εφικτές. Πρωτίστως, βέβαια, συνδέεται και με τα ηγετικά προσόντα των πρωταγωνιστών.

Επιχειρώντας μια σύντομη αναδρομή, διαπιστώνουμε, ότι το πολιτικό «ρεύμα», που έχει αφήσει το «αποτύπωμά» του στην ιστορία του τόπου, είναι το Κέντρο και οι εμβληματικές προσωπικότητες που το εξέφρασαν.

Το Κίνημα των Φιλελευθέρων με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, η ΕΔΕΚ του Πλαστήρα, η Ένωση Κέντρου με τον Γεώργιο Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ με τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κώστα Σημίτη, προέρχονται από την «μήτρα» της μεγάλης κεντρώας δημοκρατικής παράταξης.

Η ιστορικότητα και η χρησιμότητά του είναι αναμφισβήτητη. Συνδέθηκε  με τις πιο δύσκολες και κρίσιμες στιγμές της εθνικής ανασυγκρότησης. Σε όλους τους ιστορικούς σταθμούς -διχασμός, εμφύλιος, μετεμφυλιακό κράτος, επτάχρονη δικτατορία, μεταπολίτευση- το Κέντρο δεν ήταν μόνο η φωνή της λογικής. Κυρίως, ήταν η δύναμη εκείνη, που συνέβαλε στην αποκατάσταση και εμβάθυνση των δημοκρατικών θεσμών, στην ενίσχυση της λαϊκής κυριαρχίας, στην αναγέννηση της Ελλάδας.

Το Κέντρο διαχρονικά έχει τις δικές του πολιτικές σημάνσεις, με κυριότερες αυτές της μετριοπάθειας, της σύνεσης και του ρεαλισμού. Ήταν και είναι αυτός ο πολιτικός ζωτικός χώρος, που αντιστρατεύεται την αντιπαλότητα, τη μισαλλοδοξία και την εσωστρέφεια.

Είναι αυτή η πολιτική δύναμη που συνέβαλε καθοριστικά στην εναρμόνιση του τόπου μας με τον σύγχρονο κόσμο.  Το Κέντρο έχει τις δικές του κοινωνικές αναφορές. Εκφράζει τους ανθρώπους του μόχθου, τους μεροκαματιάρηδες, την μικρομεσαία τάξη, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους δημόσιους υπαλλήλους, τους φοιτήτριες, τους αγρότες. Αυτούς εκφράζει, αυτούς εκπροσωπεί. Οι μεταρρυθμίσεις και ο εκσυγχρονισμός που έχουν επιτευχθεί στη χώρα μας διαχρονικά, είναι δικό του έργο.

Τώρα, λοιπόν, είναι η ώρα να κάνουμε το μεγάλο «άλμα» προς τα εμπρός:

·      ξεπερνώντας κομματικές περιχαρακώσεις, εσωκομματικούς μηχανισμούς, «σκουριασμένες» δυνάμεις και αγκυλωμένα μυαλά,

·      δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την ανασύνθεση της δημοκρατικής παράταξης,

·      συγκροτώντας έναν νέο φορέα, με νέα πρόσωπα και νέα ηγεσία.

·      Το ζητούμενο είναι, να φτιάξουμε μια παράταξη, που να εκφράζει όλους: από την γενιά των γονιών μας μέχρι και τη γενιά των παιδιών μας.

Κυρίες και κύριοι,

Η συρρίκνωση, ο ακρωτηριασμός, ακόμη και η αποσύνθεση της δημοκρατικής παράταξης, που διαχρονικά εξέφραζε το ΠΑΣΟΚ, είναι αναμφισβήτητο γεγονός. Τι συνέβη και βρεθήκαμε στο ναδίρ της απήχησής μας, θα αποτιμηθεί σε βάθος χρόνου.

        

Με την αποχώρηση του Ευάγγελου Βενιζέλου υπήρξε η προσδοκία ότι θα αρχίσουμε να ανακτούμε το χαμένο έδαφος.

Δυόμισι χρόνια τώρα, δε μπόρεσαν να διευρυνθούν τα όρια της κατακερματισμένης παράταξής μας. Όλες οι δημοσκοπήσεις τα τελευταία χρόνια μας δείχνουν να κινούμαστε μεταξύ του 5%-7%, γιατί απλούστατα η ΔΗΣΥ επιδεικνύει αναπαλαίωση του λόγου και της εικόνας της. 

Η αναγέννηση της προοδευτικής παράταξης είναι έργο δύσκολο και απαιτητικό. Χρειάζεται πρωταγωνιστές να εμπνεύσουν.  Χρειάζεται ηγεσία που θα έχει ευρύτερη απήχηση και αποδοχή. Και πρωτίστως, θα πείθει για τις ικανότητες και την επάρκειά της.

Απαιτείται, λοιπόν, να στηριχθούμε σε νέες δυνάμεις, που θα έχουν τη ζωτικότητα και την ικανότητα να προσελκύσουν το ενδιαφέρον ευρύτερων στρωμάτων, βγάζοντάς μας από το περιθώριο, στο οποίο βρισκόμαστε. Και το κυριότερο, να έχουν καταλυτικό ρόλο στην επανεκκίνηση και επανασυγκόλληση όλου του δημοκρατικού χώρου.

Η ενότητα του προοδευτικού χώρου είναι συνυφασμένη με την ικανότητα διεύρυνσης της απήχησης και της επιρροής του. Μόνον έτσι αποκτά πραγματική υπόσταση και ουσιαστικό περιεχόμενο.  Με ναπολεόντειες λογικές, η ενότητα ούτε διασφαλίζεται ούτε σφυρηλατείται. Όλοι μας οφείλουμε να σεβαστούμε τις επιθυμίες των πολιτών που αναζητούν μια νέα πολιτική έκφραση αποφεύγοντας τις μικροπολιτικές τυμπανοκρουσίες.

Κοινή διαπίστωση είναι, πως η πλειονότητα των πολιτών που αυτοτοποθετούνται στον προοδευτικό χώρο, αναζητούν μια νέα πολιτική έκφραση.  Αποστρέφονται τα παλιά κόμματα και τις παλιές δυνάμεις. Γυρίζουν την πλάτη σε ό,τι αποπνέει παρελθόν.

Επιζητούν  να υπάρξει ένα κύμα πραγματικής ανανέωσης στην πολιτική ζωή του τόπου, υπερβαίνοντας τις βαρονίες, την οικογενειοκρατία και τους εσωκομματικούς μηχανισμούς.

Αν θέλουμε να ανταποκριθούμε στις εκφρασμένες ανάγκες και επιθυμίες πρέπει να κάνουμε πράξη το αυτονόητο: Να ανοίξουμε τον δρόμο σε νέους και άφθαρτους. Αν δεν βρεθούμε σε αρμονία μ’ αυτή την αυτονόητη ανάγκη, δεν πρόκειται να πετύχουμε καμία ανάκαμψη.

Φίλες και φίλοι,

Η χώρα βρίσκεται στο έσχατο σημείο του λαϊκισμού των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Πρέπει, να φωνάξουμε. Η μετριότητα, η αθλιότητα, το ψέμα και η «λάσπη», που είναι τα εθνικά σύμβολα του Μεγάρου Μαξίμου δεν έχουν θέση στην ελληνική κοινωνία. Έχουμε ιστορική ευθύνη, ως πολιτικός χώρος, να αντιδράσουμε με σθένος και αποφασιστικότητα. Έχουμε εθνική ευθύνη, να εμπνεύσουμε τους σκεπτόμενους Έλληνες, να μας εμπιστευτούν και να μας ακολουθήσουν.

Ως εκπρόσωποι του σοβαροτέρου πολιτικού χώρου, που υπάρχει αυτή την στιγμή στην πατρίδα μας, του χώρου της σοσιαλδημοκρατίας και του προοδευτικού κέντρου θα πρέπει, να απευθύνουμε έκκληση στην ΛΟΓΙΚΗ, όπου και αν αυτή βρίσκεται, «εντός και εκτός των τειχών». Θα πρέπει, να απευθύνουμε έκκληση προς κάθε σκεπτόμενο πολίτη ανεξάρτητα ποιο κόμμα ψηφίζει, αγαπά την πατρίδα του και εξοργίζεται όταν την εξευτελίζουν συνεχώς. Σε κάθε πολίτη που αγωνιά για το μέλλον το δικό του και των παιδιών του και που βαρέθηκε, να βλέπει απίθανους τύπους, να κυβερνούν και να του πούμε:

Έλα μαζί μας. Φτάνει πια ο κατήφορος, φτάνει ο διασυρμός της χώρας και των θεσμών. Να φωνάξουμε, ότι υπάρχει ελπίδα και η ελπίδα της χώρας είσαι εσύ. Εσύ που σπούδασες και έχεις ικανότητες. Εσύ που δεν σπούδασες αλλά δουλεύεις σκληρά και «ματώνεις» για την οικογένεια και τον τόπο σου. Εσύ που δεν έχεις δουλειά γιατί σε «χτύπησε» η κρίση. Εσύ που έμαθες, να εμπιστεύεσαι στη ζωή σου πραγματικούς ηγέτες, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κώστα Σημίτη. Εσύ που βλέπεις, να σε κυβερνούν ανίκανοι και εξοργίζεσαι, έλα μαζί μας. Στήριξέ μας με την συμμετοχή σου. Διώξε την «κατάρα» του λαϊκισμού από τον τόπο σου. Στήριξε ικανούς ηγέτες με την ψήφο σου. Έλα μαζί μας και αγωνίσου μαζί μας.

Γιατί το αύριο, για να το χτίσουμε σωστά, πρέπει να το χτίσουμε όλοι μαζί.

Η Ελλάδα αλλά και ο προοδευτικός χώρος έχουν ανάγκη δυνάμεις που υπόσχονται μέλλον. Χρειάζονται νέους και άφθαρτους να βγουν επί σκηνής. Ο  Νίκος Ανδρουλάκης μπορεί να ανταποκριθεί σε όλα αυτά.

Όσοι έχουν πολλά «ένσημα» στην πολιτική οφείλουν, να περάσουν στα πίσω «θρανία», επιτρέποντας στους νέους, να αναλάβουν πρωταγωνιστικό «ρόλο».  Ωστόσο, με τη γνώση και την εμπειρία τους μπορούν, να έχουν τον δικό τους ρόλο και λόγο στη συνδιαμόρφωση μιας νέας πολιτικής έκφρασης και πρότασης.

Φίλες και φίλοι,

Σας χαιρετώ και σας ευχαριστώ από την καρδιά μου για άλλη μια φορά και σας υπόσχομαι, ότι με τις πεποιθήσεις αυτές, εξακολουθώ να δίνω τις δικές μου πολιτικές «μάχες», έχοντας το βλέμμα μου στραμμένο όχι σ’ αυτές που χάσαμε αλλά σε αυτές που βρίσκονται  μπροστά μας.

Σας ευχαριστώ.