Ομιλία
Λεωνίδα Γρηγοράκου, βουλευτή Λακωνίας και ειδικού αγορητή της Δημοκρατικής Συμπαράταξης στην
Ολομέλεια της Βουλής στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Υγείας «Μεταρρύθμιση
της διοικητικής οργάνωσης των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, Κέντρα
Εμπειρογνωμοσύνης σπάνιων και πολύπλοκων νοσημάτων και άλλες διατάξεις»
Τετάρτη, 15 Μαρτίου 2017
Για να παρακολουθήσετε την ομιλία, πατήστε εδώ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Είχα προετοιμάσει την ομιλία μου για να μιλήσω σήμερα επί της αρχής μόνο
και να μην μπω στη διαδικασία της συζήτησης των άρθρων. Άλλη μια σαλαμοποίηση,
θα τα κάνουμε όλα μαζί και βέβαια και τις τροπολογίες. Σε
μια μέρα, δηλαδή, πρέπει να συζητήσουμε αυτό το νομοσχέδιο 100 άρθρων, όλα μαζί
και ό,τι βγει.
Επειδή έτυχε να είμαι εισηγητής και στο προηγούμενο νομοσχέδιο του
Υπουργείου Εσωτερικών, ένα νομοσχέδιο εκατό άρθρων, το βάλαμε και αυτό σε μια
ημέρα και στο τέλος οι Βουλευτές δεν μιλούσαν, είχαν κουραστεί όλοι δέκα,
δώδεκα ώρες συνεχόμενα. Εντάξει, τι θα κάνουν στο τέλος; Στο τέλος θα
κουραστούν, θα τα παρατήσουν και θα φύγουν. Δεν είναι έτσι η δημοκρατία. Η δημοκρατία δίνει χώρο, δίνει χρόνο, αφήνει τον πολίτη να
σκεφτεί και να αποφασίσει.
Μην μου πείτε τώρα ότι όλοι εσείς που ήρθατε εδώ σήμερα ξέρετε για το
νομοσχέδιο της υγείας και το τι περιλαμβάνει! Λοιπόν, γιατί εγώ θα πω πράγματα
πολύ πρακτικά και θα είναι και πράγματα, τα οποία δεν θα αρέσουν. Όμως,
καλύτερα να μην αρέσουν. Δεν ήρθαμε εδώ για να χαϊδέψουμε τα αυτιά κανενός
σήμερα.
Πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 τα είχατε δώσει όλα. «Θα
κάνουμε εκείνο για τους γιατρούς, θα κάνουμε εκείνο για το ΕΣΥ, θα κάνουμε το
ένα, θα κάνουμε το άλλο.» Πήγε ο Πρωθυπουργός στο Κερατσίνι και προκήρυξε ένα
πρόγραμμα 12 δισεκατομμυρίων. Έχουν περάσει δύο χρόνια -τον Μάρτιο του 2015 είχε
πάει στο Κερατσίνι- και είχε πει τα «δέκα θέματα» για την υγεία και δεν έχει
κάνει ούτε ένα από αυτά.
Άμα θέλετε, λοιπόν, να τα σαλαμοποιούμε όλα έτσι και να περνάμε γρήγορα ένα
νομοσχέδιο διακοσίων σελίδων σε δεκαπέντε λεπτά, να το κάνουμε. Αλλά αυτό δεν
είναι δημοκρατία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Εγώ έχω τοποθετηθεί για το νομοσχέδιο στην Επιτροπή. Είμαι αρνητικός επί
της αρχής, γιατί είναι ένα νομοσχέδιο το οποίο έχει δέκα άρθρα για την ψυχική
υγεία και σαράντα άρθρα ρουσφέτια. Δεν θα τα ξαναπώ πάλι ένα-ένα. Τα ξέρω απ’
έξω. Ούτε χρειάζεται να έχω το νομοσχέδιο εδώ.
Εγώ πιστεύω ότι η υγεία είναι δείκτης πολιτισμού, είναι δείκτης ανάπτυξης
και ευημερίας ενός τόπου. Και έτσι το βλέπω στην ψυχή μου, στην καρδιά μου, στη
ζωή μου, στην πορεία μου σε έναν χώρο τριάντα εννέα χρόνια, χωρίς τα φοιτητικά
μου χρόνια. Με αυτά, λοιπόν, τα αξιακά φορτία θέλω σήμερα να τοποθετηθώ.
Υπηρετώ την υγεία και την πολιτική. Έτσι, λοιπόν, μπορεί να είμαι αυστηρός. Τι
να κάνουμε; Δεν θα χαϊδέψω τα αφτιά κανενός. Θα καταθέσω τις δικές μου κρίσεις
και αξιολογήσεις για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, αλλά και γενικά για την υγεία
της χώρας.
Θα παρακαλούσα όλους εσάς, από όλες τις πτέρυγες της Βουλής, να
επισκεφθείτε ένα μεγάλο νοσοκομείο της χώρας, της Αττικής, της Αθήνας, της
Θεσσαλονίκης, της Πάτρας, του Ηρακλείου σε μια μέρα εφημερίας. Να δω πόσο
υπερήφανοι θα είστε, ως Βουλευτές και εκπρόσωποι του ελληνικού λαού, όταν θα
είσαστε στα Επείγοντα του «Ευαγγελισμού», του ΚΑΤ, του Κρατικού Αθηνών, του
ΑΧΕΠΑ, της Λάρισας, των Ιωαννίνων, της Κρήτης.
Να πάτε και σε ένα Κέντρο Υγείας να δείτε πώς έχουν γίνει τα Κέντρα Υγείας
τα τελευταία χρόνια με την αλλαγή που έχει γίνει στα ΠΕΔΥ. Και συζητάμε σήμερα
και στο νομοσχέδιο εδώ τι θα κάνουμε με τους δύο χιλιάδες γιατρούς. Ό,τι και να
πει κανείς, όπως και να βρει την υγεία σήμερα, η υγεία θα υπολείπεται των
αναγκών της χώρας, ιδιαίτερα σε μια χώρα, η οποία περνάει κρίση.
Καμιά φορά, η σκληρή αλήθεια υπερβαίνει την όποια ψυχική μας διάθεση να
δικαιολογήσουμε ορισμένα πράγματα. Το αποτύπωμα της πολλαπλής υστέρησης της
χώρας όχι μόνο σε υλικά αγαθά, αλλά και σε αγαθά, τα οποία έχουν πλήξει την
ψυχοσύνθεση του λαού και ιδιαίτερα των επαγγελματιών υγείας λόγω του φόρτου
εργασίας, που έχουν εξαναγκαστεί τα μεγάλα νοσοκομεία, αλλά και τα νομαρχιακά
νοσοκομεία της χώρας λόγω έλλειψης χρημάτων και μείωσης των υπηρεσιών υγείας
από τον ιδιωτικό τομέα, δείχνει πόσο η χώρα έχει γυρίσει πίσω τα τελευταία οκτώ
χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα. Εάν κάποιος φοράει παραμορφωτικούς φακούς, θα
λέει αυτά που έλεγε ένας συνάδελφος πριν από λίγο: «Ανέβα πάνω να τελειώνουμε,
γιατί μας απασχολείς πολύ».
Εγώ πιστεύω ότι κανείς από εσάς και κανείς από εμάς δεν θα αποφύγει το «μεγάλο
σοκ» από αυτά που θα δει, βλέποντας την Ελλάδα να ανταγωνίζεται με επιτυχία τον
τρίτο κόσμο μόνο και όχι τον πολιτισμένο κόσμο. Διότι είναι τριτοκοσμικές οι
συνθήκες της εφημερίας στα νοσοκομεία της Ελλάδος. Μάλιστα, μπορεί ο ίδιος,
όταν θα πάει εκεί, να βρεθεί σε πλήρη σύγχυση, όταν πιστεύει ότι βρίσκεται σε
μια ευρωπαϊκή χώρα και όχι σε μια χώρα υποσαχάριας περιοχής.
Υπάρχει, λοιπόν, σήμερα μια συζήτηση για τη δημόσια υγεία. Δεν θέλω, ούτε
εγώ αλλά ούτε κι εσείς και κανένας Έλληνας πολίτης να αποκρύπτει την
πραγματικότητα ή να συγκαλύπτει οτιδήποτε δει. Η αποδιοργάνωση του Εθνικού
Συστήματος Υγείας, η αποσύνθεση των Κέντρων Υγείας, η ανυπαρξία πρωτοβάθμιας
περίθαλψης, μας δείχνουν ότι ο μεγάλος ασθενής της κρίσης στην Ελλάδα είναι η
υγεία. Τα μεγάλα σημάδια είναι εμφανή σε όλες τις δομές της. Εμείς δεν μπορούμε
να μιλάμε μόνο για το παρόν και δεν πρέπει να ωραιοποιούμε το παρελθόν. Πρέπει
να δούμε τι θα κάνουμε στο μέλλον, τι θα κάνουμε από εδώ και πέρα. Ας τα
ξεχάσουμε, ας σταματήσουμε, αλλά ας δώσουμε την ευκαιρία και σε κάποιους άλλους
να μας πουν την αντίθετη γνώμη. Η αντίθετη γνώμη δεν είναι βλαπτική πάντα.
Όποιος δεν έχει μάθει να ακούει κριτική, δεν μπορεί να κυβερνήσει.
Οι διαφορές μας στο πλησίασμα αυτό σήμερα είναι ουσιαστικές και μεγάλες.
Όποιος προσπαθεί να ισοπεδώσει ό,τι έγινε τα προηγούμενα χρόνια, βρίσκεται
εκτός πραγματικότητας. Εγώ εκπροσωπώ ένα κόμμα, το οποίο έκανε πολλά στον χώρο
αυτό. Και αυτό δεν μπορεί κανένας να το αμφισβητήσει. Όμως, σήμερα, αποτιμώντας
το αποτέλεσμα, μπορούμε να πούμε ότι κάθε χθες και καλύτερα.
Δυστυχώς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτό συμβαίνει στο Εθνικό Σύστημα
Υγείας, αλλά και σε όλες τις δομές της υγείας.
Η χρεοκοπία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν εκδηλώθηκε μόνο με τον
δημοσιονομικό εκτροχιασμό. Εκδηλώθηκε, βέβαια, στον κύριο τομέα της υγείας όπου
οι αλόγιστες πολιτικές που ακολουθήθηκαν με το φάρμακο, με τα υλικά, με τις
διάφορες εταιρείες, που λυμαίνονταν τα νοσοκομεία, το δημόσιο σύστημα υγείας,
τον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος ήταν και παραμένει κρατικοδίαιτος, έπληξαν
ανεπανόρθωτα τη χώρα και την οδήγησαν σε μνημόνιο.
Μόνο το κόστος της υγείας, μεταξύ του 2004 και του 2009, μπορούσε να
οδηγήσει τη χώρα σε μνημόνιο. Όμως, οι προσπάθειες που έγιναν κατά τη διάρκεια
της κρίσης -και δεν αμφισβητώ ότι προσπαθείτε κι εσείς, αλλά μην αμφισβητείτε
ότι και οι άλλοι προσπάθησαν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, αλλά
προσπάθησαν, και εσείς προσπαθείτε, δεν μπορώ να πω ότι εσείς δεν προσπαθείτε
να φτιάξετε ορισμένα πράγματα- ανακόπηκαν. Διότι κάποιοι πιστεύουν ότι το
κράτος, η υγεία είναι δικό τους μαγαζί και μόνο, και δεν μπορεί να δώσει
κανένας άλλος καμία συμβουλή. Δεν ακούτε. Υπάρχουν προτάσεις οι οποίες θα
μπορούσαν να υλοποιηθούν και να βελτιώσουν τις συνθήκες της υγείας του
ελληνικού λαού.
Δύο χρόνια -θα ακούσετε τους Υπουργούς αν είναι υπερήφανοι για τον
απολογισμό τους- τα γεγονότα, όμως, είναι αμείλικτα. Η κατάρρευση είναι πασιφανής.
Δεν θα πω για τον συνάδελφο στο ΕΛΠΙΣ τι έγινε και πώς έπεσε. Θα το ψάξουμε
λίγο καλύτερα. Θα το δούμε τι έγινε εκεί με τον συνάδελφο που έπεσε χθες και
τσακίστηκε από τις σκάλες ενός νοσοκομείου που, κατά τη γνώμη μου, δεν έπρεπε
να υπάρχει στο Εθνικό Σύστημα Υγείας του Λεκανοπεδίου Αττικής.
Το Νοσοκομείο αυτό -επειδή έχω χρηματίσει και Πρόεδρος πριν από τριάντα
χρόνια- το 1987 φτιάξαμε την ουρολογική, καρδιολογική και παθολογική κλινική
του νοσοκομείου. Ήταν οι στάβλοι του Όθωνα και είχαμε πει να το μετακινήσουμε
στο Αττικό ή στο Θριάσιο, αλλά τα συμφέροντα δεν μας άφησαν να το κάνουμε.
Είναι ένα νοσοκομείο που δεν νομίζω ότι περιποιεί τιμή για τους Έλληνες πολίτες
και ιδιαίτερα για τους Αθηναίους. Η απαρίθμηση τέτοιων καταστάσεων στα
νοσοκομεία και τα κρούσματα είναι πολλαπλά.
Αντί να φροντίζετε, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για την ενίσχυση
του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, νοιάζεστε για τον κομματικό σας
στρατό. Ρωτάω προχθές και μου λένε: «ήρθε προχθές στο νοσοκομείο πάρα πολύς κόσμος».
Είδα και ένα ρεπορτάζ χθες στα κανάλια. Αυτούς τους ανθρώπους δεν τους κατηγορώ,
πρέπει να βρουν δουλειά. Πρέπει πραγματικά να τους απασχολήσουμε, έχουν
τεράστιες κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες. Πρέπει να τους δώσουμε δουλειά.
Να τους δώσουμε, συνάδελφοι, δουλειά, εγώ δεν είπα να μην πάρουν τη δουλειά.
Είναι ανάγκη όμως να πάει να γίνει ένας άνθρωπος εξήντα πέντε χρόνων
τραυματιοφορέας ή αδελφή νοσοκόμα; Γιατροί είστε και οι δύο. Να πω ότι δεν
ήσασταν γιατροί, να καταλάβω. Αλλά βάζετε μια κυρία εξήντα πέντε χρονών να
κάνει τη βοηθό νοσηλεύτριας, να κάνει νύχτες στα εξήντα πέντε της χρόνια ή έναν
τραυματιοφορέα που δεν μπορεί να σηκώσει το φορείο ή δεν ξέρει πώς να σηκώσει
το φορείο, δεν ξέρει πώς να το πάρει από το χειρουργείο να το βάλει εκεί, να
πάει να δουλέψει στο νοσοκομείο έναν χρόνο, δέκα μήνες; Βάλτε τον οπουδήποτε
αλλού.
Προσπαθείτε, λοιπόν, πάση θυσία, με αντιθετικές προτάσεις να ικανοποιήσετε
επί μέρους ομάδες, υιοθετώντας ακραία και ευτελή συμφέροντα. Το πραγματικό σας
αποτύπωμα είναι μόνον η κομματοκρατία και ο λαϊκισμός. Θα μετανιώσετε για αυτά.
Τα κάναμε κι εμείς και μετανιώσαμε. Είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Σας
λέμε: «μην το κάνετε». Η διαχειριστική, λοιπόν, ανεπάρκεια και ανικανότητα
συμπληρώνονται με τις ανερμάτιστες και αλλοπρόσαλλές πολιτικές σας και επιλογές
που κάνετε.
Με απλά «λόγια της πιάτσας», θέλω να πω πως το νομοσχέδιο αυτό, απ’ όπου
και αν το πιάσεις, είναι ένα νομοσχέδιο που, παρά τις καλές προθέσεις, για την
ψυχική υγεία, παντού ψειρίζει. Θα σας πω ορισμένα πράματα που ψειρίζουν.
Έχετε ένα άρθρο μέσα για τους γιατρούς του ΠΕΔΥ. Τι κάνατε, δηλαδή; Τους
είχατε υποσχεθεί τα πάντα σε αυτούς τους δύο χιλιάδες γιατρούς. Δεν ξέρω τι
τους τάζατε, «καλά κάνατε», ήταν προεκλογικά. Έπρεπε, όμως, αυτά που τάξατε να
τα υλοποιήσετε. Έρχεστε τώρα και λέτε: «άντε να δώσουμε έναν χρόνο ακόμη
παράταση μέχρι 30/3/2018».
Δεν ξέρω γιατί το κάνετε αυτό. Εσείς νομίζω ότι πολιτικά είσαστε αυτοί οι
οποίοι λέτε «πλήρης και αποκλειστική απασχόληση». Αν θυμάμαι καλά, μέσα στις
προτάσεις του κόμματός σας αλλά και στην ιδεολογία σας για το Εθνικό Σύστημα
Υγείας είναι η πλήρης και αποκλειστική απασχόληση. Εγώ, να σας πω, έχω
αναμορφώσει την άποψή μου. Δεν την έχω περάσει από το κόμμα μου, αλλά σας λέω
ότι πια λέω «ναι, πλήρης», αλλά θα συζητούσα και την μη αποκλειστική κάποια
στιγμή, αλλά θα το συζητήσουμε αυτό παρακάτω.
Άρα, διαφωνούμε με αυτό το
άρθρο.
Από τη στιγμή, λοιπόν, που
είναι πλήρης και αποκλειστική απασχόληση, η οποιαδήποτε αναβολή προς τα πίσω
υποκρύπτει διάφορες σκέψεις, τις οποίες μπορεί να τις κρύψω και να μην τις
φανερώσω στη Βουλή. Μου δίνει το δικαίωμα να σκεφτώ τα πάντα.
Αν θέλετε, λοιπόν, να
εφαρμόσουμε στο ΠΕΔΥ την πρωτοβάθμια φροντίδα, θα πρέπει να εφαρμόσουμε τον
νόμο. Ελάτε, λοιπόν, να εφαρμόσουμε τον νόμο. Εγώ, λοιπόν, αυτό το άρθρο δεν το
ψηφίζω.
Δεύτερον, είπε προηγουμένως η
εισηγήτριά σας ότι διευθετείτε θέματα γιατρών.
Το νομοσχέδιο για τις
μετακινήσεις των γιατρών από τις άγονες περιοχές: καμία αντίρρηση, συνάδελφοι.
Δεν μπορούμε να αποκλείουμε αυτούς τους ανθρώπους που είναι στα νησιά και σε
δυσπρόσιτες περιοχές. Σας είπα, όμως, και στην Επιτροπή ότι δεν μπορεί έναν
γιατρό, ο οποίος στερείται εμπειρίας, επιστημονικότητας και δεν έχει δει τα
περιστατικά που έχουν δει τα μεγάλα νοσοκομεία της Αθήνας, τα μεγάλα νομαρχιακά
νοσοκομεία, τα μεγάλα πανεπιστημιακά νοσοκομεία, επειδή μας προσέφερε πέντε
χρόνια υπηρεσία εκεί που μας προσέφερε -και τον ευχαριστούμε γι’ αυτό-, να τον
εξομοιώνουμε. Δηλαδή, δεν πρέπει εδώ τα κριτήριά μας να είναι μόνο πρόσληψης
αλλά και επιστημονικά. Πρέπει να βάλετε και άλλα κριτήρια, τα οποία δεν μπορούν
να δώσουν τη δυνατότητα σε αυτόν τον γιατρό να μπορεί να έλθει από το Κέντρο
Υγείας της Πύλου να γίνει Διευθυντής στον Ευαγγελισμό. Γιατί, θα σας πω ένα
πράγμα, το οποίο ξέρουν μόνο οι γιατροί: ένας γιατρός όταν μετακινηθεί από
εκεί, μπαίνει στο εσωτερικό σύστημα εξέλιξης στο νοσοκομείο. Η προκήρυξη της
θέσης του Ευαγγελισμού δεν γίνεται για όλους τους γιατρούς της Ελλάδας, κύριε
Υπουργέ. Και αν θέλατε να το κάνετε αυτό, έπρεπε να το είχατε διορθώσει.
Δηλαδή, όταν στον Ευαγγελισμό εκκενωθεί μια οργανική θέση, αυτή του Διευθυντού
της καρδιολογικής κλινικής, ο γιατρός αυτός θα μπορεί να βάλει υποψηφιότητα,
ενώ ένας γιατρός πολύ καλύτερος από αυτόν, από άλλο νοσοκομείο δεν θα μπορεί να
βάλει. Άρα, κύριε Υπουργέ, θα πρέπει να το ξαναδείτε το θέμα.
Εγώ δεν θέλω να αποκλείω
κανέναν και οι συνάδελφοι αυτοί οι οποίοι ζουν -εκτός αν δεν έχουν το γνώθι
σαυτόν- σε τέτοιες περιοχές και σε κέντρα υγείας και είναι καρδιολόγοι και
άλλες ειδικότητες, δεν μπορούν να ζητούν από τη μια μέρα στην άλλη να γίνονται
συντονιστές, διευθυντές σε ένα μεγάλο νοσοκομείο της χώρας. Ξέρουν τι τους
γίνεται. Δώστε την ευκαιρία να έλθουν σε μικρότερο βαθμό, αν θέλει κάποιος να
μετακινηθεί, και να μπει στο θέμα της ιεραρχίας του νοσοκομείου.
Μιλάτε για τον ΟΚΑΝΑ. Εγώ
επειδή ήμουν εισηγητής στο νομοσχέδιο, βρήκα από όλα αυτά τα άρθρα που έχετε
μέσα, χωρίς να θέλω να κατηγορήσω κανέναν, -δεν ξέρω πόσοι έκαναν τη συζήτηση
με τους ενδιαφερόμενους ανά άρθρο, εγώ έκανα με τους ενδιαφερόμενους ανά άρθρο
συζήτηση- και μου είπαν στον ΟΚΑΝΑ τα εξής: Αλλάζετε διαδικασία των διαγωνισμών
και της θεραπευτικής αντιμετώπισης. Διότι με το σημερινό σύστημα τα
αντιδραστήρια σου δίνουν ποιοτική και ποσοτική ανάλυση της θεραπείας του
ασθενούς. Δηλαδή, ανάλογα με την ποιότητα αλλά και την ποσότητα που έχει στο
αίμα του ο ασθενής, λαμβάνει και την ανάλογη θεραπευτική αντιμετώπιση από τον
ΟΚΑΝΑ. Προσπαθείτε να δώσετε την ευκαιρία τώρα να γίνεται με τη ξηρά μέθοδο.
Δηλαδή, θετικό-αρνητικό. Κύριε Υπουργέ, πρέπει να το δείτε αυτό. Δεν πρέπει να
προχωρήσετε σε αυτό το άρθρο.
Θα προχωρήσω στο άλλο άρθρο
με τους ιατρικούς συλλόγους. Είστε Κυβέρνηση. Έχετε τους τέσσερις μεγαλύτερους
ιατρικούς συλλόγους της χώρας. Για το ΠΙΣ θα απολογηθεί η Νέα Δημοκρατία. Εγώ
δεν απολογούμαι. Για τη θέση του ΠΙΣ και τη θέση των εκπροσώπων της Νέας
Δημοκρατίας, να απολογηθεί εκείνη. Εγώ σας λέω, επειδή τους ξέρω τους προέδρους
και πιστεύω ότι τους έχετε δει κι εσείς έναν-έναν. Αλήθεια, το ξέρετε ότι ο
Πρόεδρος του ΠΙΣ έχει κάποια εταιρεία και έχει φτιάξει κάποιο ινστιτούτο; Τα
ξέρετε αυτά; Δεν μπορείτε όμως να
ελέγξετε τι έχει κάνει. Μια χαρά τα πάτε εκεί. Εγώ τη Νέα Δημοκρατία καταγγέλλω
γι’ αυτό. Να μαζέψει τους ανθρώπους, αν νομίζει ότι είναι δικοί της και δεν έχουν
πάει κάπου αλλού.
Οι τέσσερις Πρόεδροι τι λένε;
Ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει. Αυτό που ζητάμε, λοιπόν, να τα μαζέψουμε όλα και
να τα βάλουμε με τον ΠΙΣ, γιατί το κάνουμε αυτό; Θυμάμαι ένα στέλεχός σας, ο
οποίος τώρα τελευταία έχει χαθεί από τα κανάλια. Όταν, όμως, ήταν ο Λοβέρδος
Υπουργός από την ΟΕΝΓΕ, ο γιατρός από τη Χαλκιδική ήταν κάθε μέρα σε ένα
κανάλι. Τον έχετε δει τα τελευταία χρόνια καθόλου, από τη μέρα που αναλάβατε
εσείς τη διακυβέρνηση της χώρας; Όχι. Πώς θα αποκτήσει
ρόλο; Μέσω του κ. Βλασταράκου, μέσω του ΠΙΣ. Εσείς, λοιπόν, αποφασίστε αν αυτό
το άρθρο θα το ψηφίσετε ή όχι. Εμείς αυτό το άρθρο δεν το ψηφίζουμε.
Πάω σε άλλο άρθρο. Σε ό,τι
αφορά στους γενικούς γιατρούς, νομίζω ότι εκεί δώσατε μια σωστή λύση.
Σχετικά με το άρθρο το οποίο
έχει σχέση με τα νοσοκομεία και την ποιότητα: Την προηγούμενη φορά είχα μιλήσει
από δω για το Ωνάσειο και για τα άλλα νοσοκομεία, για το τι γίνεται. Σας τα
δώσαμε αυτά. Ήταν δικά μας. Φανταστείτε πόσο αλαζονικά είναι τα στελέχη σας.
Δεν πιστεύω ποτέ στην ιστορία αυτού του τόπου εισηγητής κόμματος να παίρνει mail από
Πρόεδρο νοσοκομείου και να του μιλάει για τις αντιρρήσεις του και να του λέει
την άποψή του και όχι μέσω του Υπουργού.
Εγώ, κύριε Υπουργέ, σε σας τα
είπα. Δεν τα είπα στον Πρόεδρο του Ωνασείου για να μου απαντήσει ο Πρόεδρος του
Ωνασείου. Εσείς θα μου απαντήσετε για την όλη διαδικασία του Προέδρου του
Ωνασείου και πώς από το Ανοικτό Πανεπιστήμιο, πώς από την αγκαλιά του ΠΑΣΟΚ,
της Νέας Δημοκρατίας και της Συγκυβέρνησης, που ήταν σε όλα τα νοσοκομεία της
χώρας, βρέθηκε να είναι το «πρώτο χέρι» και το «πρώτο βιολί» στο Ωνάσειο και να
διοικεί το Νοσοκομείο μόνος του. Διότι εσείς πήγατε να αλλάξατε τα μέλη του ΔΣ,
προσέφυγαν, σας ακύρωσαν το διορισμό σας και τώρα ο κύριος αυτός διοικεί το
Νοσοκομείο μόνος του. Μάλιστα, έχει το θράσος να μου γράφει ότι το Νοσοκομείο
λειτουργεί καλύτερα απ’ ό,τι τα προηγούμενα χρόνια. Αν δεν ευλογούσε τα γένια
του, τι θα έκανε; Και γιατί να μη λειτουργεί καλύτερα, κύριε Υπουργέ; α σας πω
γιατί; Διότι πήρατε 31 εκατομμύρια από τον ΕΟΠΥΥ, με 42 εκατομμύρια επιχορήγησε
το Ωνάσειο το κράτος -73 δηλαδή- και λέει τώρα και το Ίδρυμα ότι θα σας δώσει
και 45 εκατομμύρια για την επόμενη εβδομάδα που πάει ο Πρωθυπουργός εκεί να
κάνει φιέστες ότι θα γίνει επέκταση του Ωνασείου.
Θα ήθελα, κύριε Υπουργέ, να
μου πείτε πού πάνε αυτά τα χρήματα του ελληνικού λαού, διότι όταν ο ελληνικός
λαός πηγαίνει στο Ωνάσειο πληρώνει αναβάθμιση. Και πληρώνει πολλά λεφτά! Θα
ήθελα στην ομιλία σας να μου πείτε τον μικρότερο μισθό γιατρό του Ωνασείου. Τον
ανώτερο θα σας τον πω εγώ: Τριακόσιες χιλιάδες το χρόνο. Αν μπορείτε, απαντήστε
μου.
Σας ευχαριστώ πολύ.